Գայանեն արագ քայլերով մտնում է սուպերմարկետի ապակե դռներից ներս , որոնք ավտոմատ կերպով բացվում են , անմիջապես ուղևորվում դեպի խմիչքի բաժինը:Վերցնում է գինու շիշը , գնում դրամարկղի մոտ , սակայն փոշմանում , հետ դառնում և կարմիր գինին փոխարինում ավելի թունդ ինչ-որ բանով ՝ վիսկիով:Այժմ հասնում է դրամարկղին , մեկնում շիշն աշխատակցուհուն և մտքերով ընկնում ՝ վերադառնալով մոտ կես ժամ առաջ տեղի ունեցած համբույրին:
Ձեռքով փակում է երեսի որոշակի հատվածը , կոպերը ծածկում են աչքերը:-Ձեր գնումը:
Ուշքի է գալիս տանջող մտքերից և վայրկյաններ շարունակ նայում կնոջ երեսին:
-Ամեն ինչ նորմալ ա՞:
Կնոջ ձայնը սթափեցնում է օրիորդին , նա վճարում է , վերցնում տոպրակը և քամու պես դուրս թռչում:Նստում է մոտակայքում կայանած տաքսին և խորը շունչ քաշում:
Վարորդին անհրաժեշտ հասցեն թելադրելը վեդջացնելով ՝ գլուխը հետ է տանում նստատեղին և դատարկ հայացքով նայում պատուհանից դուրս:
Վեր է թռչում հեռախոսազանգի ձայնից:
Կապուտաչյան է...Չի համարձակվում պատասխանել , բայց չի էլ ցանկանում , որպեսզի տղան անհանգստանա:-Ալո...
-Ո՞նց ա իմ սիրուն աղջիկը:
Ժպտում է:
-Լավ , դու՞...
-Ես էլ...Գնալու եմ բիլիարդանոց Նարեկի ու Արսենի հետ:Նախքան գնալը քեզ կվերցնեմ համալսարանից:Ե՞րբ կվերջացնես:
-Ես արդեն դուրս եմ էկել , գնում եմ Արմինենց տուն , Վիլյան էլ ա գալու:Չէի ուզում նեղություն տալ:
Նյարդայն ձևով կծում է ստորին շուրթը և կրծում եղունգը:
-Ի՞նչ նեղություն , Գայ:Ասել էի , որ ես եմ գալու , չէ՞:
-Հայկ ես էրեխա չեմ:Ու հիմա տաքսով գնում եմ , մի՛ բարդացրու:
Սևահերն անհանգստությունից այնպես է գոռում , որ վարորդը առջևի հայելու օգնությամբ վայրկյաններ շարունակ նայում է նրան:
-Ի՞նչ ա էղել:Ո՞րտեղ ես հիմա , հասցեն ասա:
-Հայկ...
-Տեղդ ասա , Գայուշ:
YOU ARE READING
Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ է
Teen FictionԻ՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...