[ Aron Wright - In the woods...]
Մի իմաստուն ասել է . << Մինչև մեկ քայլ ավել անելդ , համոզվի՛ր , որ առջևումդ անդունդ չէ:Բնության ուժի կամքով ՝ մենք գրեթե միշտ քայլում ենք դեպի անդունդը , քանի որ մեր հիմար ինքնավստահության շնորհիվ նայում ենք միայն վեր...Ընկնում ենք , տանջվում ցավից , վեր կենում և շարունակում ճանապարհը , կրկին ընկնում:Եվ այսպես անավարտ:Մի գուցե , արդեն ժամանա՞կն է սկսել ոտքերի ներքո նայել: >>
-Ի՞նչ կասես սրա մասին:
Գայանեն սառցե մատներով նրբորեն հպվում է երիտասարդի ՝ արծվի թևերի լայն բացվածք ունեցող սև թանաքին:Այն սկսվում է կոկորդի ստորին հատվածից , սփռված է կրծքավանդակի լայնությամբ:Թռչունը , որը բացի թևերից ուրիշ ավելորդ բան չունի , խաղաղ պառկած է կապուտաչյայի սրտի վրա:Փետուրները փշերի են նման , որոնք ցրված են տարբեր կողմեր:
Հայկը քմծիծաղ է տալիս և ձեռքով շոյում սևահերի մերկ մեջքը:Աղջիկը կիսապառկած է նրա վրա , մազերն ընկած
են ուսային հատվածին , կծկված է նրա գրկում ՝ ծածկված բարակ վերմակով:Հատակին են...-Ամենաառաջինն ա...
-Լու՞րջ:
Եղունգները գծագրություն են անում արծվի թևերով , Հայկը գլխով դրական պատասխան է տալիս:
-Զարմանալի ա...
-Խի՞:
-Սովորաբար , երբ մարդը որոշում ա մարմինը մինչև կյանքի վերջ պատել սև գույնով , սկզբում ինչ-որ ավելի փոքր ու համեստ բան ա ընտրում:Իսկ դու միանգամից էս մեկն ես ուզել:
Տղան խորը շունչ է քաշում և խոսում:
-Երբ առաջին անգամ մամային ասեցի , որ ուզում եմ տատու անել...
-Քանի՞ տարեկան էիր:
-Համարյա 16...Դու պետք ա մամայի վիճակը տեսնեիր:Օրերով դեպրեսսիայից դուրս չէր գալիս , զանգում էր պապային ամեն օր , բողոքում , համոզում էր , որ փոխեմ որոշումս:Սկզբում շատ աչք ծակող բան չէի ուզում:Պապան էր անընդհատ գալիս , փորձում էր հետս լեզու գտնել , ավելի էի ջղայնանում:Ինքն արել էր ընտրությունը , էլ ի՞նչ գործ ուներ իմ ու մորս հետ:
YOU ARE READING
Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ է
Teen FictionԻ՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...