Մաս 54.

372 144 25
                                    

[ Aron Wright - In the woods

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

[ Aron Wright - In the woods...]

Մի իմաստուն ասել է . << Մինչև մեկ քայլ ավել անելդ , համոզվի՛ր , որ առջևումդ անդունդ չէ:Բնության ուժի կամքով ՝ մենք գրեթե միշտ քայլում ենք դեպի անդունդը , քանի որ մեր հիմար ինքնավստահության շնորհիվ նայում ենք միայն վեր...Ընկնում ենք , տանջվում ցավից , վեր կենում և շարունակում ճանապարհը , կրկին ընկնում:Եվ այսպես անավարտ:Մի գուցե , արդեն ժամանա՞կն է սկսել ոտքերի ներքո նայել: >>

-Ի՞նչ կասես սրա մասին:

Գայանեն սառցե մատներով նրբորեն հպվում է երիտասարդի ՝ արծվի թևերի լայն բացվածք ունեցող սև թանաքին:Այն սկսվում է կոկորդի ստորին հատվածից , սփռված է կրծքավանդակի լայնությամբ:Թռչունը , որը բացի թևերից ուրիշ ավելորդ բան չունի , խաղաղ պառկած է կապուտաչյայի սրտի վրա:Փետուրները փշերի են նման , որոնք ցրված են տարբեր կողմեր:

Հայկը քմծիծաղ է տալիս և ձեռքով շոյում սևահերի մերկ մեջքը:Աղջիկը կիսապառկած է նրա վրա , մազերն ընկած
են ուսային հատվածին , կծկված է նրա գրկում ՝ ծածկված բարակ վերմակով:Հատակին են...

-Ամենաառաջինն ա...

-Լու՞րջ:

Եղունգները գծագրություն են անում արծվի թևերով , Հայկը գլխով դրական պատասխան է տալիս:

-Զարմանալի ա...

-Խի՞:

-Սովորաբար , երբ մարդը որոշում ա մարմինը մինչև կյանքի վերջ պատել սև գույնով , սկզբում ինչ-որ ավելի փոքր ու համեստ բան ա ընտրում:Իսկ դու միանգամից էս մեկն ես ուզել:

Տղան խորը շունչ է քաշում և խոսում:

-Երբ առաջին անգամ մամային ասեցի , որ ուզում եմ տատու անել...

-Քանի՞ տարեկան էիր:

-Համարյա 16...Դու պետք ա մամայի վիճակը տեսնեիր:Օրերով դեպրեսսիայից դուրս չէր գալիս , զանգում էր պապային ամեն օր , բողոքում , համոզում էր , որ փոխեմ որոշումս:Սկզբում շատ աչք ծակող բան չէի ուզում:Պապան էր անընդհատ գալիս , փորձում էր հետս լեզու գտնել , ավելի էի ջղայնանում:Ինքն արել էր ընտրությունը , էլ ի՞նչ գործ ուներ իմ ու մորս հետ:

Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ էWhere stories live. Discover now