Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Չես խոսացե՞լ Դավիթի հետ:
-Չէ , զբաղված էի , մի քանի ժամ առաջ եմ իմացել էս ամենի մասին:
Ժաննան պատասխանում է Գայանեի հարցին ՝ ընթացքում մատներով խաղալով մազերի հետ:Հոգոց է հանում հիասթափված հայացքով , սակայն Արմինեի ձայնը շեղում է նրա ուշադրությունը:
-Պատկերացնում ե՞ս ՝ իմ բացակայության ժամանակ Հայկը մտել ա սենյակ ու սկսել բացատրություն տալ իրա ու Մոնիկայի հանդիպման մասին:
Օրիորդի աչքերը բազմաթիվ անգամներ խոշորանում են , երբ բառերը դուրս են թռչում ընկերուհու շուրթերից:
-Մոնիկան էստեղ ա՞:
-Վաղուց:
-Ու խի՞ եմ ես հիմա իմանում դրա մասին:
-Ասելու առիթ չէր ստեղծվել:
Արմինեն թոթվում է ուսերը և կախում հայացքը ապակուն:Աղջիկների եռյակը կանգնած է կլոր և բարձր սեղաններից մեկի առջև , երիտասարդ տղաները ՝ հագած սպիտակ վերնաշապիկներ և սև դասական տաբատներ , սկուտեղներով շրջում են հսկայական այգով ՝ մատուցելով խմիչքը:Ժաննան հասցնում է վերցնել ալկոհոլով լի բաժակներից մեկը ՝ իրենց կողքով անցնող մատուցողի սկուտեղից: Երկու աղջիկներն ապշահար նայում են երրորդին , նա վայրկենական դատարկում է բաժակը:
-Լավ ե՞ս , Ժան:
Հարցնում են սևահերները ՝ տեսնելով օրիորդի խոժոռված երեսը:
-Հա , լավ եմ:
Շունչ է քաշում , արտաշնչում և ժպտում:
-Քեզ շտապ Դավիթամիցին ա պետք:
Քմծիծաղով արտաբերում է Գայանեն ՝ ուտելով առջևում դրված բալը:Արմինեն կարողանում է զսպել ծիծաղը , իսկ Ժաննան նայում է բջջայինին:
-Լավ , ես հիմա կկանչեմ Դավիթ...
Սկսում է Գայանեն , սակայն ինչ-որ բան ստիպում է նրան կանգ առնել:
