Մաս 72.

373 136 44
                                    

-Չես խոսացե՞լ Դավիթի հետ:

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

-Չես խոսացե՞լ Դավիթի հետ:

-Չէ , զբաղված էի , մի քանի ժամ առաջ եմ իմացել էս ամենի մասին:

Ժաննան պատասխանում է Գայանեի հարցին ՝ ընթացքում մատներով խաղալով մազերի հետ:Հոգոց է հանում հիասթափված հայացքով , սակայն Արմինեի ձայնը շեղում է նրա ուշադրությունը:

-Պատկերացնում ե՞ս ՝ իմ բացակայության ժամանակ Հայկը մտել ա սենյակ ու սկսել բացատրություն տալ իրա ու Մոնիկայի հանդիպման մասին:

Օրիորդի աչքերը բազմաթիվ անգամներ խոշորանում են , երբ բառերը դուրս են թռչում ընկերուհու շուրթերից:

-Մոնիկան էստեղ ա՞:

-Վաղուց:

-Ու խի՞ եմ ես հիմա իմանում դրա մասին:

-Ասելու առիթ չէր ստեղծվել:

Արմինեն թոթվում է ուսերը և կախում հայացքը ապակուն:Աղջիկների եռյակը կանգնած է կլոր և բարձր սեղաններից մեկի առջև , երիտասարդ տղաները ՝ հագած սպիտակ վերնաշապիկներ և սև դասական տաբատներ , սկուտեղներով շրջում են հսկայական այգով ՝ մատուցելով խմիչքը:Ժաննան հասցնում է վերցնել ալկոհոլով լի բաժակներից մեկը ՝ իրենց կողքով անցնող մատուցողի սկուտեղից:
Երկու աղջիկներն ապշահար նայում են երրորդին , նա վայրկենական դատարկում է բաժակը:

-Լավ ե՞ս , Ժան:

Հարցնում են սևահերները ՝ տեսնելով օրիորդի խոժոռված երեսը:

-Հա , լավ եմ:

Շունչ է քաշում , արտաշնչում և ժպտում:

-Քեզ շտապ Դավիթամիցին ա պետք:

Քմծիծաղով արտաբերում է Գայանեն ՝ ուտելով առջևում դրված բալը:Արմինեն կարողանում է զսպել ծիծաղը , իսկ Ժաննան նայում է բջջայինին:

-Լավ , ես հիմա կկանչեմ Դավիթ...

Սկսում է Գայանեն , սակայն ինչ-որ բան ստիպում է նրան կանգ առնել:

Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ էTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang