Մաս 75.

309 142 23
                                    

-Ու՞ր ես ինձ տանում:

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

-Ու՞ր ես ինձ տանում:

-Չգիտեմ:

-Հիանալի տեղ ա , հաճախ եմ գնում:

Գայանեն ծաղրում է սարկազմով և հառում մուգ շագանակագույն բիբերը ճանապարհին , որը րոպե առ րոպե փոփոխվում է:

-Մի քիչ աշխատանքիցդ կպատմե՞ս:

Սևահերը հոգոց է հանում և , առանց շրջվելու , սկսում.

-Դիմահարդարում , վարսահարդարում , նոր հագուստներ , տարբեր նկարներ , հաճելի մթնոլորտ:

-Շատ հետաքրքիր ա:

Կապուտաչյայի հայացքը կենտրոնացած է դիմացը , ձախ ձեռքով շարժում է ղեկով , աջով քորում պարանոցը և շեղում օրիորդի ուշադրությունն իր ձեռքին:Վերջինիս սև թանաքները , երևան գալով բարակ շապիկից , ցավալի ու գեղեցիկ հիշողություններ են արթնացնում:Սակայն արդյո՞ք դրանք երբևէ քնում են...

-Վերադարձել ես հին մեքենայիդ:

-Հա , կյանքիս լավագույն վայրկյանները սրա մեջ եմ անցկացրել:

Բախվում են կապույտ օվկիանոսներն ու մութ անդունդները:Հայացքներով խոսելն ընդհատվում է բջջայինի ՝ ո՛չ ճիշտ ժամանակի զանգով:Աղջիկը շտապում է հանել այն պայուսահից և պատասխանել.

-Ալո...

Ուղիղ ունքերը կիտվում են , բիբերը ՝ խոշորանում , հավասարակշռված դիմագծերը ՝ ձգվում:Հայկն անհանգստանում է և հաճախակի հայացքներ նետում սիրելիի ուղղությամբ:

-Ոչ մի տեղ չգնաս , հիմա գալիս եմ:

Անջատում է զանգը և երիտասարդին պատում խնդրառական նայվածքով:

-Ինձ կտանե՞ս Արմինի տուն:

-Ի՞նչ ա էղել:Լավ ա՞:

-Չէ:Անհասկանալի բառեր էր կմկմում Արսենի մասին , ինձ թվում ա ՝ վիճել են:

Իրականության Սահմաններին . կյանքն ինչպես որ էWhere stories live. Discover now