Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
-Դե՞...
-Ես ո՛չ մի ուրիշ ձայնագրություն չունեմ: Բոլորը պապայի մոտ էին , հետո հանձնել ա ձեզ:
Ժաննան թոթվում է ուսերը և , խաչելով մատները , նյարդայն կերպով շարժում: Երիտասարդը կանաչ աչքերը բարձրացնում է նշումների գրքույկից և վայրկյաններ շարունակ նայում Ժաննային:Վերջինս կաշկանդվում է , ամաչում , շրջում հայացքը տան պատերին , արհեստական ծաղիկներով ծաղկամանին , արձաններին...Միայն թե չբախվի կեղտոտ ճահճի նմանվող աչքերի հետ:
-Շատ լավ...Շնորհակալություն ինֆորմացիայի համար , որն էդքան էլ էական դեր չի խաղալու:
Նա ոտքի է կանգնում , ուղղում թիկնեղ ուսերը , իսկ աղջիկը նրա բառերից կիտում է ունքերը և թարս նայում:
-Ոչ ոք չէր ստիպում վատնել ձեր թանկ ժամանակն ու հասնել էստեղ:
Միասին դուրս են գալիս հյուրասենյակից ՝ առաջանալով դռանը:
-Աշխատանքս էր ստիպում , օրիորդ , աշխատանքս...
Թեթևակի , սակայն հոգնած ժպիտով արտաբերում է Դավիթը և բացում դուռը:
-Ցտեսություն:
-Հաջողություն...
Կոպիտ ձայնով մաղթում է Ժաննան , շրխկացնում դուռը քննիչի հետևից և բարկությունից սկսում ծանր շնչել:
-Ու՞մ տեղն էր իրան դրել էդ...Էդ...
Կնկմում է , քանի որ բառեր չի գտնում:
-...Էդ սիրուն աչքերով ու տարբերվող ժպիտով հիմարը...
Խորը հոգոց է հանում , երբ արտահայտվում է:
-Վերջ , Ժան , հանգստացի...
Փակում է աչքերը և ներշնչում , արտաշնչում:Այնուհետև բացում է դրանք և խեղճ հայացք ընդունում:
