Ի՞նչ են ցանկանում կյանքից ճակատագրի բերումով իրականության և պատրանքի երկու տարբեր աշխարհներում հայտնված հերոսները...Ոքանո՞վ են նրանք համակերպվում իրենց բաժին հասած աշխարհներին...Ինչպիսի՞ն են նրանց պատկերացումները այդ աշխարհների մասին...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Դե՞...
-Ես ո՛չ մի ուրիշ ձայնագրություն չունեմ: Բոլորը պապայի մոտ էին , հետո հանձնել ա ձեզ:
Ժաննան թոթվում է ուսերը և , խաչելով մատները , նյարդայն կերպով շարժում: Երիտասարդը կանաչ աչքերը բարձրացնում է նշումների գրքույկից և վայրկյաններ շարունակ նայում Ժաննային:Վերջինս կաշկանդվում է , ամաչում , շրջում հայացքը տան պատերին , արհեստական ծաղիկներով ծաղկամանին , արձաններին...Միայն թե չբախվի կեղտոտ ճահճի նմանվող աչքերի հետ:
-Շատ լավ...Շնորհակալություն ինֆորմացիայի համար , որն էդքան էլ էական դեր չի խաղալու:
Նա ոտքի է կանգնում , ուղղում թիկնեղ ուսերը , իսկ աղջիկը նրա բառերից կիտում է ունքերը և թարս նայում:
-Ոչ ոք չէր ստիպում վատնել ձեր թանկ ժամանակն ու հասնել էստեղ:
Միասին դուրս են գալիս հյուրասենյակից ՝ առաջանալով դռանը:
-Աշխատանքս էր ստիպում , օրիորդ , աշխատանքս...
Թեթևակի , սակայն հոգնած ժպիտով արտաբերում է Դավիթը և բացում դուռը:
-Ցտեսություն:
-Հաջողություն...
Կոպիտ ձայնով մաղթում է Ժաննան , շրխկացնում դուռը քննիչի հետևից և բարկությունից սկսում ծանր շնչել:
-Ու՞մ տեղն էր իրան դրել էդ...Էդ...
Կնկմում է , քանի որ բառեր չի գտնում:
-...Էդ սիրուն աչքերով ու տարբերվող ժպիտով հիմարը...
Խորը հոգոց է հանում , երբ արտահայտվում է:
-Վերջ , Ժան , հանգստացի...
Փակում է աչքերը և ներշնչում , արտաշնչում:Այնուհետև բացում է դրանք և խեղճ հայացք ընդունում:
