Jak to jest być wynaturzeniem czyli dziennik transpłciowego aseksualisty

Wstęp

Siema, będę się tu posługiwał imieniem Łukasz, ale większość ludzi nie nazywa mnie tym imieniem. Mam 16 lat i jestem tym pechowym rocznikiem, który poszedł do 8 klasy. Jakby tego było mało urodziłem się w złym ciele. A na dodatek moje "kobiece atuty" są ogromne i jestem zmuszony wysłuchiwać jakim to jestem szczęściarzem i ile dziewczyn mi zazdrości. Jako iż nie mam komu się wyżalić będę tutaj pisać moje przemyślenia i przeżycia w oczekiwaniu do wymarzonej tranzycji.  Więc mamy 2 lata. Może ktoś w ciągu tego czasu znajdzie ten dziennik i pomoże mu to w jego drodze do szczęścia.

Trochę o mnie:

- mam 16 lat

- jestem aseksualny i transpłciowy

- chodzę na rozszerzoną matmę

- jak chyba większość transów mam depresję i dysforię

- lubię grać w gry

- lubię czytać książki i piszę też swoje (czasami też wiersze)

- lubię rysować ale nie za bardzo mi to wychodzi a nie mam motywacji żeby poprawiać swoje umiejętności

- czasem obejrzę jakieś anime, ale mam dość wybredny gust, więc ostatecznie niewiele ich oglądam i nie jestem ich zagorzałym fanem

- jestem niski (1,60)

- jestem w związku (czysto romantyczym bromansie bez niepotrzebnego macania)

- jestem aspołecznym introwertykiem

- boję się ludzi

- boję się lekarzy (i igieł!)

- jestem odważny (ale tylko w sytuacjach, które nie uwzględniają ludzi)

- mam młodszą siostrę

- interesuję się kryminalistyką

- interesuje się programowaniem, ale przez to, że jestem niecierpliwy szybko się denerwuje jak mi coś nie wychodzi

- tak jak wyżej:jestem niecierpliwy i nerwowy

No i to by było na tyle. Reszty dowiecie się w  następnych rozdziałach. Bajo