ဇာတ္လိုက္ရဲ႕ဗီလိန္မိေထြး/ဇာတ်လိုက်ရဲ့ဗီလိန်မိထွေး

၁၂၀

အပိုင္း (၁၂၀)
~~~~~~~~~~

သူမ၏ 'သစၥာအရွိဆံုးဖန္ႀကီး'ကို အခုလိုလန္႔ျဖန္႔သြားေအာင္ ေဝးေဝးပို႔လိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူမေပ်ာ္ေနရမွာျဖစ္ေပမယ့္ ဒီျဖစ္ရပ္ႀကီးက ဒီလိုပဲျဖစ္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူမေပ်ာ္သြားမွာလည္းမဟုတ္ေပ။ တကယ္ေတာ့ သူမတကယ့္ကိုစိတ္ဘဝင္မက်ျဖစ္ေနတာပင္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကိုယ္သူမ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ပီး ေနခ်င္ေသးသည္ေလ။

နတ္ဘုရားမလိုအလွေလးတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ရသည့္ ဒုကၡကလည္းရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ တံခါးဖြင့္ေနသည့္သူမ၏လႈပ္ရွားမႈက ပိုပိုပီးေႏွးလာေတာ့သည္။ ေႏွးလြန္းလို႔ သူမေဘးက ကေလးေလးကေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဝင္ေျပာလာေတာ့သည္။ "ေမေမ သားကူေပးမယ္ေလ"

ကေလးေလးက သူ႔လက္ေသးေသးေလးႏွစ္ဖက္ကို သူမလက္ေပၚတင္လာပီး သူမလက္အား တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ပီး တံခါးကိုတန္းပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့၏ ။

အခန္းတြင္းမွာေတာ့ မီးအလင္းေရာင္မရွိပါပဲ ျပတင္းေပါက္ရွိခန္းဆီးေလးၾကားကေန ဝင္လာသည့္အလင္းေလးသာရွိသည္။ လမ္းမီးေရာင္ႏွင့္နီယြန္မီးေရာင္တို႔ႏွင့္ပင္ အခန္းက လံုေလာက္ေအာင္ လင္းေနပီျဖစ္သည္။ တံခါးေပါက္တြင္ ရပ္ေနရင္း ေလွ်ာက္လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္ မီးဖိုခန္းေသးေသးေလးရယ္ ႏွင့္ အိပ္ခန္းရယ္ကို ျမင္ေနရပီျဖစ္သည္။ ေလးပင္လြန္းလွသည့္ပူပန္မႈႀကီးကို ထမ္းပိုးထားသည့္ ယန္ရႈယြီသည္ မေနႏိုင္ပါပဲ ေဘာ့စ္အား တစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။

ၾကည့္ရတာ သူမႀကိဳတင္ေျပာျပထားတာ အလုပ္ျဖစ္သြားပံုပဲ။ က်ိဳးခ်င္းဟယ္သည္ အခန္းအား တစ္ခ်က္သာၾကည့္လိုက္ပီး မ်က္ေမွာင္အနည္းငယ္က်ံဳ႕သြားေပမယ့္ သူ႔ပံုမွန္မ်က္ႏွာအေနအထားအတိုင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ျဖစ္သြားသည္။ သူသည္ ယန္ရႈယြီဖက္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္။ သူ႔အၾကည့္ေတြကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တည္ၿငိမ္ေနၿမဲျဖစ္ကာ သူမေနသည့္ေနရာက ထင္ထားသည့္အတိုင္းစုတ္ခ်ာေနမည္ဆိုတာကို ေတြးထင္ပီးသားလိုပံုစံပင္။

ေဘာ့စ္ကေတာ့ တကယ့္ကို ေဘာ့စ္ပါပဲ။ သူက နည္းနည္းေလးေတာင္မွမတုန္လႈပ္သြားဘူး။ ယန္ရႈယြီမွာေတာ့ ေပ်ာ္ရမလား ဝမ္းနည္းရမလားေတာင္ မသိေတာ့သည္အထိေပ။ သူမနည္းနည္းအေတြးလြတ္သြားတာေၾကာင့္ သူမခိုးၾကည့္ေနတာကို မိသြားမွန္း ေနာက္မွသိလိုက္ရသည္။ အေျခအေနကို ပိုပီးေခ်ာ့ေမြ႕သြားေအာင္ သူမစကားေျပာလိုက္သည္။ "အခန္းကေတာ့ နည္းနည္းရႈပ္ေနတယ္ ေဘာ့စ္ .... စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔ ဟဟဟ"