ဗီလိန်ကြီး​ရေ​ကျေးဇူးပြုပြီးငါ​လေးကိုညှာတာ​ပေးပါ![MM translation]

《61》[အင္ပါယာအရွင္သခင္]

[Zawgyi]

စုယုကို သူ႔ဧကရီမယ္ေတာ္က ေျပာခဲ့တယ္။
အနာဂတ္မွာ ဒီတိုင္းျပည္ႀကီးက သူ႔အပိုင္ျဖစ္လာမွာ
တဲ့ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက ခမည္းေတာ္ရဲ႕
တစ္ဦးတည္းထဲေသာ သားမို႔လို႔တဲ့။
သူကေတာ့ ဧကရီမယ္ေတာ္ မွားေနတယ္လို႔
ခံစားမိတယ္။အေၾကာင္းကေတာ့ ခမည္းေတာ္က သူ႔ကိုမခ်စ္မွန္း ခံစားမိလို႔ပဲ။ထပ္ၿပီးေျပာရရင္
ခမည္းေတာ္က သူ႔ကိုတစ္ခါေလးေတာင္
လာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။

စုေပက စုယုကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ကိုယ္ေတာ္ ဒီကိုလာတာက
ကေလးကိုရက္နည္းနည္းေလာက္
ေခၚထားခ်င္လို႔ပဲ"
ဧကရီက အံ့အားသင့္သြားတယ္။
"အရွင္မင္းႀကီး ဒါကရုတ္တရက္ျဖစ္လြန္းတယ္။
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ဘာမွမျပင္ေပးရေသးဘူး"

စုေပ လက္ကိုေဝွ႕ယမ္းလိုက္ကာ ,
"မလိုပါဘူး။ကိုယ္ေတာ္ သူ႔ကိုပဲေခၚသြားမွာ"
ဧကရီက စုေပမွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေနမွန္း
မခန္႔မွန္းႏိုင္ဘူး။
"မနက္ျဖန္ဆိုရင္ေရာ , ဒီတစ္ညေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမနဲ႔ ေနခြင့္ေပးပါ"

မုခ်င္းဟန္ ကဝင္ေျပာလာတယ္။
"မင္းက အရွင့္သားနဲ႔ေန႔တိုင္း တူတူေန ေနတာပဲေလ , ဒါေၾကာင့္ တစ္ညကဘာမွမျခားနားသြားဘူး"

ဧကရီက ျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္ျဖစ္လာေပမယ့္
ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။စုေပက စုယု၏
စိတ္အားထက္သန္ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားကို
ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ မလြယ္ကူေတာ့ဘူးလို႔
ခံစားလိုက္ရသည္။အဆံုးမွာေတာ့ သူကပထမဆံုး
အႀကိမ္ ဖခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အတြက္
အခ်ိန္ယူဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ေသးသည္။

သူကေျပာလိုက္တယ္။
"ယုအာ ရဲ႕အျမင္ကိုနားေထာင္ၾကည့္ရင္ေရာ ,
သူ႔မွာလည္း ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ခ်က္ေတြရွိမွာေပါ့"

ဧကရီက ေခါင္းကိုနည္းနည္းေစာင္းကာ
စုယုကို မ်က္လံုးျဖင့္ သတိေပးအခ်က္ျပေနသည္။
စုယုက ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္လိုက္ကာ
အရဲစြန္႔ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ခမည္းေတာ္နဲ႔လိုက္ခ်င္ပါတယ္"

ဧကရီက မေက်မနပ္ျဖစ္သြားေပမယ့္
ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။ျပန္လမ္းခရီးမွာ
စုေပက အနည္းငယ္ေတာင့္ေနေသာ
စုယုကိုၾကည့္လိုက္ကာ မုခ်င္းဟန္ကိုေမးလိုက္တယ္။
"ဆိုေတာ့ မင္းဘာေျပာခ်င္လဲ"
မုခ်င္းဟန္က ဒီကေလးကမ်က္စိစပါးေမႊးစူးတယ္
လို႔ခံစားရေပမယ့္ အမွန္အတိုင္းပဲေျပာလိုက္တယ္။
"ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္"