《112》[မိသားစုအရှုပ်​တော်ပုံ]

6.4K 1.2K 25
                                    

[Unicode]

ထို့နောက် ဟန်စန်းရီက စုပေကိုမမြင်သလိုထွက်သွားသည်။

လူတိုင်း စိတ်ပျက်သွားကြသည်။သူတို့က ပွဲကောင်း
ကြည့်ရတော့မယ်ဆိုပြီး မျှော်လင့်ထားကြပေ
မယ့် အခုတော့ဘာမှဖြစ်မလာခဲ့။

ဟန်စန်းရီထွက်ခွာသွားတဲ့အခါမှာ စုပေကလည်း
သူနောက်သို့လိုက်ကာ ထွက်ခွာသွားတယ်...

လမ်းအနည်းငယ်လျှောက်ပြီးသွားတဲ့အခါမှာ
ဟန်စန်းရီက လမ်းကြိုလမ်းကြားထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့
သည်။

စုပေကလည်း သူနောက်လိုက်ဝင်တဲ့အခါ
ဟန်စန်းရီက သူ့ကိုရပ်စောင့်နေတာ တွေ့လိုက်ရ
သည်။

ဟန်စန်းရီ၏မျက်လုံးများက ကျဉ်းမြောင်းသွားကာ
သူ့နောက်အမြီးတန်းလန်းလိုက်နေသည့် စုပေကို
ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာလို့ ငါနောက်လိုက်နေရတာလဲ?"

စုပေက ချိုမြန်သောအချစ်စကားလုံးလေးများကို
ပြောလိုက်သည်။
"မင်းကိုမတွေ့ရတာ ရက်တော်တော်ကြာသွား
ပြီဖြစ်တဲ့အတွက်...ငါမင်းကိုအရမ်းလွမ်းနေပြီ..."

ဟန်စန်းရီ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းက တွန့်ကွေးသွားကာ သူ့မျက်လုံးတွင်လည်း အန္တရာယ်ရှိသည့်
အငွေ့အသက် ရောယှက်လာသည်။
"မင်းမိန်းမတွေအပေါ် သုံးနေကျလှည့်ကွက်တွေ ငါ့အပေါ်လာမသုံးစမ်းနဲ့"

စုပေက မြန်မြန်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"မသုံးပါဘူး...ငါက ငါ့စိတ်ထဲတကယ်ဖြစ်ပျက်နေတာ
တွေကို ပြောပြတာပါ"

ဟန်စန်းရီက နှာမှုတ်ကာလှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။

စုပေကလည်း သူ့နောက်သို့လိုက်သွားကာ ,
"ဟန်စန်းရီ မင်းဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ...ငါ့ကိုရော
ခေါ်သွားလို့ရလား"

ထိုအချိန်တွင် ဟန်စန်းရီသည် စုပေကသူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ
ခွာချလို့မရနိုင်သည့် ကပ်စေးသကြားလုံးလေး
လို ခံစားလိုက်ရသည်။
"မင်းသေချာလား"

စုပေက အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းသွားပြီးနောက်
ပြောလိုက်သည်။
"အဲ့နေရာက အရမ်းအန္တရာယ်များတယ်ဆိုရင်တော့
မေ့လိုက်တော့.."

ဗီလိန်ကြီး​ရေ​ကျေးဇူးပြုပြီးငါ​လေးကိုညှာတာ​ပေးပါ![MM translation]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora