တစ်ရက်မှာ....ဦးအောင်ထက်ပြန်လာပါတယ်။
ဒီတစ်ခေါက်တော့ရောက်လာတာ သုံးရက်ရှိပြီဖြစ်ပေမဲ့ မပြန်သေး။ စကားပြောသံတွေကြားတော့ကြားတယ်...ကြည်ပြာတို့က မစပ်စုရဲ။ ကြောက်လဲကြောက်မိ...အန်တီမူတစ်ခုခုဖြစ်မှာကိုလဲ စိုးရိမ်တယ်။
ဒိုးလဲ အခန်းထဲမှာပဲနေတယ်... အပြင်မထွက်ဘူး။
ဒိုးက ဆူသံ ညံသံတွေကိုခံနိုင်ရည်မှမရှိတာ။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ငြင်းခုန်ရန်ဖြစ်သံတွေကိုလုံးဝခံနိုင်ရည်မရှိပါ။
ဆည်းဆာက သူ့အဖေပြန်လာတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အိမ်မှာသွားနေတယ်။ ဦးအောင်ထက်က ဆည်းဆာကို လိုက်ချော့တာပါပဲ... ဒါပေမဲ့ ဆည်းဆာက စကားပြန်မပြောဘူး။ အိမ်ပေါ်ကနေ ခဏဆင်းသွားတယ်ပေါ့။ စိတ်ကမြန်တော့ သူ့အဖေနောက်ကလိုက်ပေမဲ့ မမှီဘူး။ ဦးအောင်ထက်အိမ်ပြန်လာတိုင်း ဆည်းဆာကအိမ်ပေါ်ကဆင်းသွားတာရိုးနေပြီ။
ညနေမှာ...ကြည်ပြာဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားအနည်းငယ်နဲ့ သူ့အတွက်ပိုက်ဆံတစ်ချို့ယူပြီး သူ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုလာပို့ခိုင်းတယ်။
ကြည်ပြာလဲ အန်တီမူဆီမှာပိုက်ဆံမတောင်းချင်ဘူးလေ။
ဒါကြောင့် ကိုယ့်မှာရှိတာလေးကိုပဲ သွားပေးလိုက်ရတယ်။
သူပေးတဲ့လိပ်စာအတိုင်း သွားပို့ပေးတော့လဲ အိမ်ရှင်ဖြစ်တဲ့ဆည်းဆာသူငယ်ချင်းကသာ ကြည်ပြာကိုဖော်ဖော်ရွေရွေနေသော်လည်း ဆည်းဆာကလိုတာရပြီဆိုတာနဲ့ ပြန်ခိုင်းသည်။ နောက်ပိုင်းမှာ ကြည်ပြာသိလာရသလောက် ဆည်းဆာက သူ့မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ကြည်ပြာ့ကို စကားမပြောစေချင်သလိုလိုပါပဲ။
.
.
.
.
.
ရန်ဖြစ်တာဆူညံတာ အကြီးအကျယ်တော့ထပ်မဖြစ်ဘူး။ ဦးအောင်ထက်ပြန်သွားတယ်။ ဟိုအရင်တစ်ခေါက် အန်တီမူ မေ့လဲသွားတာကြောင့် ဦးအောင်ထက်က ဒီတစ်ခါဆင်ခြင်သွားတယ်လို့ထင်တယ်။
နောက်တစ်ခုက...ဒေါ်ရွှေရွာကို အပြီးပြန်သွားတဲ့ကိစ္စ...ဒေါ်ရွှေက သူလဲအသက်ကြီးပြီ... ရွာမှာပြန်နေချင်တယ်....ပြောတော့ အန်တီမူကခွင့်ပြုပေးရတာပေါ့။ အိမ်အလုပ်တွေကတော့ ဒိုးနဲ့ ကြည်ပြာပဲ ကြိုးစားလုပ်ပေးကြရတယ်။ ဒေါ်ရွှေလဲတော်တော်စိတ်ကုန်နေပုံရပါတယ်။ အန်တီမူကိုလဲသနား ကြည်ပြာတို့ကိုလဲသနားပေမဲ့ ဆည်းဆာနဲ့ဦးအောင်ထက်ကို စိတ်ပျက်နေရှာပါတယ်။ အဆိုးဆုံးကတော့ သူ့လက်ပေါ်ကြီးပြင်းလာတဲ့ ဆည်းဆာမလိမ္မာတာကို စိတ်မကောင်းဖြစ်တာပါပဲ။ ကြည်ပြာနဲ့ယှဥ်ကြည့်လေ ဆည်းဆာဆိုးတာသိသာလေဖြစ်နေတာပါ။ အန်တီမူရော ဒေါ်ရွှေပါ ကြည်ပြာ့ကိုအရေးပေးကြပါတယ်။ ဒါကိုပဲ ဆည်းဆာကမကျေနပ်တာပါ။
.
.
.
YOU ARE READING
ဒိုးကလေး
Romanceနာကျင်မှုတွေဆိုတာ လူသားတိုင်းကြုံတွေ့ကြရတာပါ။ ဘယ်လိုစိတ်ခွန်အားနဲ့ဖြတ်ကျော်ခဲ့တာလဲဆိုတဲ့အရာက...အဆုံးသတ်ကို အဆုံးအဖြတ်ပေးပါလိမ့်မယ်။
