Unicode
"Hello... ကိုလင်းထည်...."
"ဒိုး.... ဘယ်ရောက်နေလဲ.... နောက်ကျနေပြီ... လင်းရိပ်ရော..."
"ဟုတ်.... ကိုလင်းရိပ်ရှိတယ်.... ဟိုလေ... ကားဘီးက လမ်းချော်ပြီး ဘေးကိုပြုတ်ကျသွားလို့ပါ....အာ့....ကျစ်... အဲ့ဒါကြောင့်...."
တမင်သက်သက်လုပ်နေတာ... သူ့အစားလဲပြောပေးရသေးတယ်.... လူကို အောက်ကနေ တမင်နာအောင်လုပ်နေတယ်။
"ဟုတ်လား..... ဘယ်နားလဲ.... ကိုယ် လိုက်ခဲ့မယ်လေ... ဒီမှာ တီလေးကစိတ်ပူနေလို့... လင်းရိပ်က ဖုန်းပြောလို့ရလား"
"ဟုတ်...ဟုတ်...."
"ကိုလင်းရိပ်ရေ..... ဖုန်းလေးပြောလိုက်ပါဦး... ခဏ... ခဏလေး... အာ့.... တော်ပါတော့.... ဖုန်းပြောမယ်တဲ့ ကိုလင်းထည်က....အော်....ခဏရပ်လိုက်ပါဦး...အဲ့ဒီဟာကို"
ဖုန်းကိုလက်နဲ့ပိတ်ပြီး တိုးတိုးကျိတ်ကျိတ်ပြောရတယ်။ လက်ပဲ ပြန်ခါပြပြီး ပါးစပ်က လုံးဝမရပ်ဘူး။ ပိုပြီးတိုးလုပ်တယ်။ လက်ရော...ပါးစပ်ရောမနားတာ။
"ဟို.... ကိုလင်းထည်.... ဒိုးတို့ အဆင်ပြေအောင်ကြည့်ပြီး လုပ်လိုက်ပါ့မယ်.... စိတ် မပူပါနဲ့နော်.... ပြန်လာခဲ့မယ်.... ဟုတ်...အန်တီ့ကိုရော ပြောပေးနော်"
ဖုန်းကို မြန်မြန်ပြောပြီး မြန်မြန်ချလိုက်ရတယ်။ ဖုန်းပြောနေရင်း ဒိုးအသံကို မူမမှန်အောင်ပိုပြီးလုပ်နေတာကြောင့်.... ကိုယ့်အသံနဲ့ကိုယ် ရှက်ပြီးသေတော့မယ်။
.
.
.
သူ အာတွေမညောင်းဘူးလားမသိပါဘူး။
ဒိုးရဲ့ နှစ်ဖက်လုံးကတော့ထုံနေပြီထင်ရတဲ့အထိ သူ့အထိအတွေ့ကလွဲရင်ကျန်တဲ့ခံစားမှုကုန်သွားပြီ။ တားလို့လဲ မရသလို....ငိုလို့လဲ မရတော့ဘူး။
ပါးစပ်ထဲမှာ တစ်ခု.... လက်ထဲမှာ တစ်ခုနဲ့... မသိရင် တစ်နှစ်တစ်ခါလုပ်တဲ့ ရွာဘုရားပွဲမှာ မုန့်ကိုအကြိုက်စားရသလိုမျိုးလုပ်နေတယ်။
တစ်နှစ်စာကို တစ်ညနဲ့အပီအပြင်တွယ်နေတာလေ။ ဘယ်တုန်းကတည်းက မှန်းထားတဲ့ကိစ္စလဲမသိ။
ဒီတိုင်း သူလုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနေတော့လဲမဟုတ်သေးဘူး။
လက်တစ်ဖက်က မန်ထိုပေါက်စီကိုလွှတ်ပြီး ဒိုးရဲ့တင်ပါးတွေဆီကို ရောက်လာတယ်။ အတင်းပဲ ရုန်းကန်ပြီး ရှောင်တယ်။ ဒါတော့ လွန်တယ်.... 200%လွန်တယ်။
YOU ARE READING
ဒိုးကလေး
Romanceနာကျင်မှုတွေဆိုတာ လူသားတိုင်းကြုံတွေ့ကြရတာပါ။ ဘယ်လိုစိတ်ခွန်အားနဲ့ဖြတ်ကျော်ခဲ့တာလဲဆိုတဲ့အရာက...အဆုံးသတ်ကို အဆုံးအဖြတ်ပေးပါလိမ့်မယ်။
