Unicode
လင်းရိပ်ထင်... လင်းရိပ်ထင်... ပြန်လာပြီ။
နေရာမှာပင်ရပ်ပြီးကြောင်ငေးနေသော ဒိုး အနားသို့ သူရောက်လာသည်။
"ဘယ်သူလဲ..."
ဒိုးကိုလက်ညှိုးထိုးကာ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ပြပြီးမေးတယ်။
"....."
ဒိုးကိုမေးနေပေမဲ့ ဒိုး ပြန်မဖြေနိုင်သေး။
ငြိမ်း.... ငြိမ်း...နဲ့တူလွန်းလို့လေ... အံ့သြပြီးတွေငေးနေမိတာ။ သူတို့ပြောလဲ ပြောချင်စရာ... တော်တော်လေးကိုတူသည်။ တူတာမှ DNA ထပ်စစ်စရာမလိုအောင်ကိုတူပါသည်။ လူကိုကြည့်ပုံ.... အကြည့်နဲ့စူးစမ်းတတ်ပုံ... တည်တည်စူးစူးကြည့်ပုံ.... စကားပြောရင်ပြုံးသလိုလိုဖြစ်သွားသောပုံ။
.
.
.
"ကိုလေးလင်းရိပ်... ဟို အဲ့ဒါ အန်တီနဲ့ကိုလေးလင်းထည်ရဲ့ဧည့်သည်ပါ"
ဘေးနားက အေးသက်လို့ခေါ်တဲ့ကလေးမက သူ့အိတ်တွေကူသယ်ရင်းအနားရောက်လာပြီး ဒိုးအစားဝင်ပြောပေးသည်။ ဒိုးမှာတော့ ကြက်သေသေနေတယ်ပဲပြောရမယ်... နေရာကနေမရွှေ့ဘဲငေးငိုင်နေတာ။
"အော်...အင်း...အင်း...ဒေါ်ကြီးမြရော...အေးသက်"
"ဟုတ်...ကြီးဒေါ်ရွာကိုပြန်သွားတာကြာပါပြီ ကိုလေးလင်းရိပ်... အရင်လူအဟောင်းဆို အေးသက်ပဲရှိတော့တယ်... ကျန်တာအသစ်တွေပဲ"
"အင်း...အင်း... ငါ့ကိုရေပေးပါဦး"
ပြောရင်း ဆိုဖာမှာဝင်ထိုင်သည်။ သူ့အိမ်သူ့ယာလိုပင် သက်တောင့်သက်သာနှင့်ထိုင်သည်။ သြော်လေ.... ဒိုးဘာတွေတွေးမိနေတာပါလိမ့်။ ဒါ သူ့အိမ်ပဲလေ။
"ထိုင်လေ...ထိုင်ပါ"
ဒိုးကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခပ်အေးအေးပြောသေးသည်။
ယောင်ရမ်းပြီး ဒိုးလဲ ခုံမှာထိုင်မိသည်။
သူ ဒိုးကိုစိုက်ကြည့်နေတာသိပေမဲ့ သူ့ကို မကြည့်ရဲသေး... လန့်ပြီးတုန်နေတဲ့ ရင်ကထိန်းမရ... စိတ်ကလဲ မတည်ငြိမ်... ရင်ထဲမှာ ငြိမ်းနဲ့ဒီလောက်ထိတူတာကို ဘဝင်မကျတာရော... ထင်မှတ်မထားချိန်တွေ့လိုက်ရတာရော... စိတ်ကသိကအောင့်ဖြစ်တာရော... လန့်သွားတာရောပေါင်းပြီး ဗြောင်းဆန်နေသည်။
.
.
.
YOU ARE READING
ဒိုးကလေး
Romanceနာကျင်မှုတွေဆိုတာ လူသားတိုင်းကြုံတွေ့ကြရတာပါ။ ဘယ်လိုစိတ်ခွန်အားနဲ့ဖြတ်ကျော်ခဲ့တာလဲဆိုတဲ့အရာက...အဆုံးသတ်ကို အဆုံးအဖြတ်ပေးပါလိမ့်မယ်။
