OYUN

30.Bölüm

Asyanın Ağzından

Rahmi Özatay'ın evinden ayrılmamızın ardından hepimiz arabalara yerleşmiş ve bize doğru yol almıştık. Her ne kadar kendimiz gidebileceğimizi söylesek de Alperler bu saatte eve tek başımıza dönmemize izin vermemişti. Alperle arabada ilerlerken oldukça yorgundum ve eve gidip bir an önce uzanmak istiyordum. Birden aklıma gelen düşünceyle Alpere döndüm.

"Alper"

"Efendim güzelim" bir anda güzelim demesene be adam!

"Fark ettin mi, belleği almamıza rağmen oyun bize mesaj yollamadı" Alper derin bir nefes alıp bana dönünce onun da aynı şeyi fark ettiğini anlamıştım.

"Farkındayım, en azından yarına kadar bekleyelim. Eğer yarında bir mesaj gelmezse bu işte bir sorun var demektir" başımı sallayıp yerimden doğrulmuş ve kemerimi çıkarmıştım çünkü gelmiştik. Herkes arabalardan tek tek inerken Alper bana bakmış ve göz kırpmıştı.

"Kendine dikkat et" ona başımı sallarken gözleri arkamda bir noktaya takılmıştı. Yüzünde ki ifade git gide solarken bende arkamı dönmüş ve abimle göz göze gelmiştim. Abim yüzünde ki sinirli ifadeyle hepimize tek tek bakıyordu fakat bir kişiye daha sinirli bakıyordu. Öldürmek istermişcesine ve o kişi de Alper oluyordu.

"Bu saatte sizin sokakta ne işiniz var? Hemde bunlarla?" Abimin sorusu bizeydi fakat hiç birimizden ses seda çıkmamıştı. Bunun üzerine Alpere doğru bir kaç adım atınca yağız ve özgür de Alperin yanında yerini almıştı. Saye ve Aden ise benim yanıma gelmişti. Aden kolumu sıkıyor ve stres olduğunu bana açıkça belli ediyordu. Abimin odak noktası yağızlarken derin bir nefes aldım.

Abim baskın bir ses tonuyla "Kızlardan uzak duracaksınız, özellikle de sen" demiş ve Alpere bakmıştı. Alper ise bana bakmış ve benden onay beklemişti. Ona istediği onayı vermiştim çünkü bu iş fazla uzamıştı. Alper başımı sallamamla abimin önünde daha dik bir konuma gelmişti.

"Sanmıyorum" abim tek kaşını kaldırmış Alpere büyük bir ciddiyetle bakıyordu.

"Anlamadım?" Alper gülümsedi ve bakışları bir kaç saniyeliğine beni buldu.

"Asya'dan uzak durmayacağım, istediğini yapmakta özgürsün" abim alayla güldü ve bana baktı. "Dediğini duydun mu? Senden uzak durmayacakmış, hangi sıfatla lan!"

"Sevgilisi sıfatıyla" Alperin cevabı ortamda bir sessizlik yaratırken alt dudağımı dişleyip abimin tepkisini ölçmeye çalıştım. Adama kal gelmişti galiba Alperin suratına bakmaya devam ediyordu.

"Ne...dedin sen?" Fırtına öncesi sessizlik dedikleri bu olsa gerek. Saye kimseye fark ettirmeden kulağıma eğilmiş ve "sevgili olduğunuzu şuan öğrenmemizin hesabını ayrı vereceksin ama şuan farklı bir mevzu var, dua edelim de Akın abi Alperi öldürmesin"

Alper salağı geçen seferki gibi abimin ona vurmasına izin verirse birazdan ölme olasılığı çok yüksekti. Abim Alperin yakasından tutup sarsınca abimin koluna dokunmuştum.

"Abi dur" gözleri beni bile görmüyordu o kadar sinirliydi ki kulaklarından buhar çıksa şaşırmazdım.

"Ne demek lan sevgilim! Öldürürüm oğlum seni, cesedini bulamazlar!" Abim tam Alpere yumruk atacaktı ki özgür kolunu tutup onu durdurmuştu.

"Abi anlıyorum sinirlisin ama önce bir sakin ol, adam akıllı konuşun" özgür ortamı yatıştırmaya çalışıyordu fakat abimi tanıyorsam asla sakin olmayacağını biliyordum.

"Bırak özgür istediğini yapsın" Alperin sözleri abimin kolunu özgürden kurtarıp Alpere yumruk atmasına sebep olurken sinirle derin bir nefes aldım. Abim tam bir kez daha vuracaktı ki yükselen sesim onu durdurmaya yetmişti.