OYUN

17.Bölüm

Asyanın Ağzından

Hayat aslında bir bataklıktan farksızdı. Hayatın kötü koşullarına dayanamayan insanlar en dibe kadar batardı, bazıları ise belkide ufak bir şans kırıntısıyla o bataklıktan kurtulabilirlerdi. Peki ben o bataklığın neresindeydim?

"Oha bunlar işi pişirmiş!"

"Uyanın lan!"

"Küçük Asya ve Alperlere hazır değilim ben daha!"

Duyduğum seslerle yüzümü buruşturdum. Ne oluyordu gene? Kıpırdandığım sırada Alperin de uyanmaya başladığını fark etmiştim.

Bir dakika!

Ne?

Alper mi?

Başımı şaşkınlıkla kaldırdım ve Alperin yüzüne baktım. Göz göze gelince onun da yüzünde meydana gelen şaşkınlık yutkunmama neden olmuştu. Dün gece ne olmuştu?

"Seni öldüreceğim!" Abimin sinirli ses tonuyla bağırması neredeyse evi inletecek boyuttaydı. Bakışlarımı diğer tarafa çevirdim ve abimle karşılaştım. Sinirle Alpere doğru bir atak yapmaya çalışıyordu fakat özgür ve Yağız onu tutmaya çalışıyordu.

Özgür ve yağız mı?

Gerçekten dün gece ne olmuştu? Sayenin alttan attan sırttığını fark etmiştim. Tekrar Alpere döneceğim sırada üzerinin çıplak olduğunu fark edip gözlerimi irileştirmiştim.

"Oha!" Tepkim karşısında o da kendi üzerine baktı ve üzerinin olmadığını fark edince kaşlarını çatıp bana döndü.

Aynı yatakta, abim ve diğerleri tarafından basılmıştık. Alperin üzerinde tişört yoktu ve sarılarak uyuyorduk. Sanırım gerçekten çok yanlış bir görüntüydü.

"Oğlum kalksana şuradan hala melül melül etrafına bakıyor! Öldürecek adam seni zor turuyoruz sıyrıl şuradan çabuk!" Yataktan kalktım ve üzerimde ki elbiseyi düzelttim. Evet elbisem hâlâ üzerimdeydi. Alper de hemen kalktı ve odada tişörtünü aramaya çalıştı fakat bulamamıştı. Harbiden neredeydi bu tişört?

Ayrıca neden üzerinde değilde başka bir yerdeydi?

"Bak hala etrafına bakınıyor kayıp balık memonun babası gibi, oğlum kaçsana şuradan!" Alperin bakışları yağıza döndü.

"Mal tişörtsüz mü çıkayım?"

"Lan ne olacak! Adam öldürecek seni diyorum sen bana tişört diyorsun!" Abim en sonunda özgürü ve Yağızı kenara itmeyi başardıktan sonra Alpere doğru bir adım atmıştı ki Yağız önünü kesti.

"Akın! Akınım hayatımın anlamı! Lütfen yapma! Çocuklarımızın hatrına yapma ve dur!" Abim kaşlarını çatıp 'bu mal ne diyor?' dercesine bir bakış attı. Geri zekalı saye kenarda olanları sırıtarak izlerken Aden ise yaşanılanların şokuna girmişti.

"Çekil lan önümden!" Özgür sinirle Alpere baktı.

"Oğlum beynini yatakta falan mı bıraktın? Kaçsana geri zekalı! Hala bakıyorsun mal mal" Alper eliyle Akının olduğu yeri işaret etti.

"Napayım oğlum adam kapının önünde zebellah gibi duruyor aradan nasıl sıvışabilirim sence?" Ne özgür ne de Alper abimi durduramamıştı. Abim en sonunda sinirle Alpere doğru yaklaşmış ve yüzüne bir yumruk atmıştı.

"Ne işin var lan senin benim kardeşimin yatağında? Hem de onunla?" Alperin gözlerinde gördüğüm bir endişe vardı fakat bunun abime dayalı olduğunu sanmıyordum. Alper abimden çekinmiyordu, fakat endişe ettiği başka bir durum var gibiydi.