Umursamaz

Gidiş

Sınav haftası boyunca konuştuğum tek kişi Bulut'du. Onunla da günlük muhabbetler etmiştik telefonda. Diğer hiç bir aramaya cevap vermemiştim. Sınavların bitmesi ile yeni bir hat almak için fırsat bulmuştum. Ve numaramı sadece Bulut'a vermiştim. Kimseye söylemeyeceğini bildiğimden tembihleme gereği duymamıştım.

Bulut'un da finalleri bitmişti. Ve beraber her gün takılıyorduk. Eğlence iyi geliyordu. Tatile girene kadar böyle görüşmeye devam edecektik.

Yine gezip dolaştık gün boyu. Akşam ise sahilde bir köftecide eğlenceli bir şekilde yemek yedik. Gerçekten can arkadaştı Bulut. Hep benimle olacağını bildiğimden çok mutluydum. Geceyi beraber içerek geçirmeye karar vermiştik. Benim içişimi ilk defa görecek oluşu biraz korkutuyordu beni. Çünkü benim gibi içen birini zapt etmek hiç de kolay değildi. İşi zordu yani.

Evde içme kararımı sorgulasa da kabul etmişti. Biralar ve votkalar çerezlerin yanında yerini aldıktan sonra biz de koltuklara yayıldık.
Yüksek ses müzik eşliğinde içmeye başladık. Eğlenceli bir sohbet eşliğinde içki de tatlı gelmişti. Ne kadar içtiğimizi anlamadan devam ettik. Sarhoşluk bana uzaktı o gece. Bir türlü kendimi kaybedemiyordum. Kendimde olmanın verdiği güvenle karaokeyi takıp şarkı söylemeye karar verdim. Çok sevdiğim bir şarkıyı açıp mikrofonu aldım elime. Telefonu ile kaydetmesine itiraz etsem de Bulut Bey beni takmadan başlattı kaydı. Ben de umursamadan şarkıya başladım.

"Verdiğin acıdan değil
Zaten içesim varmış
Uyku tutmuyor değil
Sabahı göresim varmış

Suç sende değil
Çekip gidesim varmış
Kal demek kolay değil
Elin havada kalmış

Gidiyorum yolcu et
Unutacağız elbet
Bu şehir bu sonbahar
Artık sana emanet

Gidiyorum yolcu et
Unutacağız elbet
O günler ilkbahar
Hiç yaşanmadı farzet

Verdiğin acıdan değil
Zaten içesim varmış
Uyku tutmuyor değil
Sabahı göresim varmış

Suç sende değil
Çekip gidesim varmış
Kal demek kolay değil
Elin havada kalmış

Gidiyorum yolcu et
Unutacağız elbet
Bu şehir bu sonbahar
Artık sana emanet

Gidiyorum yolcu et
Unutacağız elbet
O günler ilkbahar
Hiç yaşanmadı farzet

Verdiğin acıdan değil
Benim gidesim varmış..."

Ağladığımı şarkı bitince anladım. Ani bir hareketle çekilip Bulut'un kolları arasında buldum kendimi. Sımsıkı sarıldım ben de ona. Gitmek bu durumda biraz zor olacaktı. Ama mecburdum. Uzun bir süre öylece kaldık. Ayrıldığımızda onun da gözlerinin dolu olduğunu görünce içimde bir yerlerin acıdığını hissettim.

Okulda karnemi almak için beklerken etrafa hiç bakmıyordum. Görmek istemediğim kişiler olduğundan kafamı kitabımdan kaldırmadan ve sınıftan çıkmadan zamanı doldurdum. Kulaklığımdan kendi sesimi dinliyordum. Bulut'tan kendime atmıştım kaydı. Gayet de güzel söylemiştim. Karneler verildikten sonra okuldan çıkmak için hareketlendim. Önüme çıkan kişi ile duraksayıp yüzüne baktım. Siyah gözleri merak ve sinirle doluydu. Yanından geçecekken izin vermeyip boşalmak üzere olan okul binasının duvarına yasladı beni. Tepkisizce gözlerine bakmaya başladım. Ne diyeceğini merak etmiyordum. Hem duymak dahi istemiyordum.

"Kaç gündür neredesin Tuğba? Sınavlardan sonra kayboluyorsun."

"Seni ilgilendirmediğini biliyorsun."