Umursamaz

'Alıştırmasaydın İnsafsız!'

'Çünkü yoksun yanımda
Neyleyim İstanbul'u sonbaharda!'

Günler geçiyordu haberim olmadan. Terapi, bar ve ev arasında savruluyordum. Devam ediyordum işte. Onsuz da nefes alınıyormuş. Yeniden doğmuş gibi olmasam da iyi durumdaydım. En azından hayatımı planlamak gibi bir eylem içindeydim. Yine de seviyordum onu. Bırakmış olmasına rağmen. Yine de seviyordum. Korkaklık yapsa da...

Eskişehir'de üniversite okuyacak bir Tuğba. İşletme seçmiştim. O şehri bırakıyordum. Her şeyiyle bırakıyordum arkamda. Onların olabilirdi artık. Efe de benimle gelecekti. Mecbur olmadığını söylesem de istemişti yine yanımda olmayı. Vaz geçmek ikimizin kitabında da yazmıyordu. Yine de son sözlerimden sonra vaz geçmiş olmayı diliyordum. Son kez hitap edip gidecektim.

Anıl duyduğuma göre yurt dışında okumaya gitmişti. Mutlu muydu acaba? Babasının desteğiyle hayatına devam ediyordu. Mutlu olmalıydı. Çünkü bunu kendisi istemişti. İyi olmak zorundaydı.

Savaş pisliği o günden sonra bir daha çıkmamıştı ortaya. Efe'yle çok iyiydik. Ama sevgili gibi değildik. Zaten öyle bir yaklaşımı veya talebi olmamıştı. Ben de öyle bir şey istemiyordum. Sadece onunla değil kimseyle. Yalnız olmak en iyisiydi benim için. Sevgililik gerçekten de bana göre değildi.

Bulut'un son senesiydi. Gitmemiz en çok onu üzmüştü. Bir tek Şule yanında kalmıştı. Yine de sık sık görüşmeyi planlıyorduk. Beraber iyi bir ekiptik.

Karşılık vermediğim ilgilerin odağıyken Efe tarafından bertaraf ediliyordu gençler. Bar son geçmemize layık bir şekilde doluydu. Sahnede biz sahne önünde Bulut. Güzel bir şarkı seçmiştim. Son dedim içimden. Son kez söyleyip bırakacaktım her şeyi ardımda. Anıl, anıları, o şehir, yaşadıklarım...

Ağırlık olarak ben söylüyordum. Çünkü şarkı bendi. Benim şarkımdı. Noktayı koyacağım kalemdi notaları. Sünger çekeceğim bir geçmişim vardı. Aylardır sesi çıkmayan Anıl beni bunu yapmaya zorlamıştı. Halbuki asırlarca da arayıp sormasa, geçen yılların sonunda saçı sakalı birbirine girmiş bir şekilde dönse yine kabul ederdim. Çünkü be yaparsam yapayım onsuz tam olamıyordum. Bir karısı ve beş çocuğu da olsa sevmeye devam ederdim. O benim nefesimdi. Onsuz da olsam içime çektiğim hava oydu. Ellerim, gözlerim, kalbim, ruhum, beynim hep oydu. Ben bile bana ihanet ediyordum. Yarım bıraktığı halde bütün organlarımla onu zikrediyordum. Sesli söylemesem de her an aklımdaydı. Her şeyimin ilki de sonu da oydu. Dönüm noktam...

"Yine de sen son sevdiğim
Uğruna sevgiler aşklar tükettiğim
Yine de sen tek bildiğim
Yollarına aşk tohumları serdiğim

Bu can buna hayran
Sevişine kurban
Alıştırmasaydın insafsız

Bu can sana hayran
Gülüşüne kurban
Şimdi vazgeçemem ben inan

Kurşun adres sormazki
Yaktın beni en derinden
Depremlerde yine yüreğim
Yangınlar çaresiz

Dön gel yine sev beni
Sar sevgine sevgimi
Nefes gibi muhtacım sana

Yine de ben hep seninim
İlk şarabı senin elinden içmişim
Yine de sen ille de sen
Senin ilacın bil ki bende sevgilim

Yine de ben hep seninim
İlk şarabı senin elinden içmişim
Yine de sen ille de sen
Benim ilacım bil ki sende sevgilim

Bu can buna hayran
Sevişine kurban
Alıştırmasaydın insafsız

Bu can sana hayran
Gülüşüne kurban
Şimdi vazgeçemem ben inan

Kurşun adres sormazki
Yaktın beni en derinden
Depremlerde yine yüreğim
Yangınlar çaresiz

Dön gel yine sev beni
Sar sevgine sevgimi
Nefes gibi muhtacım sana

Günahın özü ise seni sevmek
Cezam cehennem olsun..."

Efe'yle el ele bindik arabamıza. Birlikte kalacaktık. Ev tutulmuş, döşenmişti Efe tarafından. Hayatımın kalanının ilk günüydü. Hayatımızın...

Okul-ev ikilisi. Efe'yle beraber iki ortamda da mutluydum. Bir tarafım eksik olsa da mutluydum. Aylar geçmişti her şeyin üstünden. Her şeyimin üstünden... Düzenimi kurmuştum. Yıllarım bu şehirde geçecekti. Geleceğim de belki.

"Süper bir şey oldu."

"Ne oldu?"

"Çıkacağımız bir bar buldum."

"Ciddi misin? E süper!"

"Evet bence de! Zaten youtubedan tanındığımız için havada kaptılar. Okuldakiler de oraya takılıyor."

"Mükemmel."

Yeni bir ortamda yine şarkı söyleyecektik. Mutlu olduğum nadir alanlardan birinde bulunmak iyi gelecekti.

'Offf güzel Allah'ım!
Nasıl bir kader yazdın
Tadı damağımda kaldı...'