Umursamaz

Devam

Bir saat olmadan anlayışlı ailem evimi terk etmişlerdi. Neyseki. Tabii aklımda bir ton soruyla kalmıştım arkalarında. Amacımı biliyorlardı. Belki de beni kurmak istediğim yalnız yaşamımı tasarlamam ve kendimi hazırlamam için yalnız bırakmışlardı. Ya da hayatımdaki erkekleri bırakıp gidemeyeceğimi anlayacağım bir ana kadar bırakmışlardı. Belki de... Peki bunca yıl neden yanı başımda oldukları halde umursanmamıştım? Belki de suçlarını örtecek uygun bir kılıf edinmişlerdi. Tabii ya...

Çocuklarla salonda otururken televizyonda ses yarışması izliyorduk. Aklıma gelen bir fikirle Efe'ye döndüm Anıl'ın kolunun altında.

"Efe! Sen de katılsana şu yarışmaya. Kazanırsın sen."

"Yok artık! Ben ve yarışma..."

"Evet Efe ya. Sesin çok iyi. Yorumun da öyle. Tuğba haklı, katılmalısın."

"Bulut sen yapma bari abi!"

"Yaa gerçekten çok iyi olur. Hem bak tanınırsın. Bir sürü kız falan."

"Ben alamayayım."

"Efe sen de iyice uzaklaştın karşı cinsten."

"Ne alakası var ya! İstemiyorum olamaz mı?"

"İnanmıyorum yoksa!?"

"Saçmalama Bulut ya!"

Gülmekten karnıma ağrılar girmişti. Bulut'un ima ettiği şey imkansızdı. Ama öyle bir söyleyişi vardı ki. Üstelik elini ağzına kapayıp korkuyla gözlerini kocaman açmıştı. Tabii dalga geçiyordu. Yine de korkuyla oturuşunu düzeltmesi gerçekten komikti. Beni güldürmek için yapıyordu bunları. Biliyordum. Efe de o yüzden kızmamıştı. Ama asıl konuya dönünce şaşırdım.

"Aslında şu yarışma hiç de fena fikir değil."

"Değil mi? Kesin kazanırsın bence."

"Katılırım ama bir şartla."

"Neymiş şartınız Efe Bey?"

"Sen de benimle katılacaksın?"

"Nasıl yani?"

"Şöyle ki beraber katılırsak kabul edeceğim."

"Benim yarışmayla işim olmaz."

"O zaman benim de olmaz."

"Ya saçmalama. Senin sesinle benim sesim bir mi?"

"Senin sesin de çok iyi. Hem çok da uyumluyuz."

"Uyum iyi ama senin kazanmana engel olurum."

"Hayır. Kazanırsam seninle kazanabilirim zaten. Sensiz katılmayacağım kesinlikle."

"Aslında olabilir ama ben yarışmayla uğraşamam. Başka bir fırsat çıkarsa değerlendiririz?"

"Tamam anlaştık. Zaten teklifler geliyor. Bir barda çıkarız belki yine ne dersin?"

"Bak o olur. Bana bunlarla gel. Ama gitar çalmak da istiyorum."

"Tamam yarın başlarız derslere."

"Anlaştık."

Anıl sessiz duruyordu. Ama ona sormamama tavırlı gibiydi. Bu hali çok hoşuma gidiyordu. Hele bir de maço tavırları. Kolunun altında biraz daha ona sokulup başımı omzuyla yüzü arasına yasladım. Bir elim belinde alttayken diğer elimle de karnının sertliğini hissedecek şekilde yerleştirmiştim. Daha da sıkıp yanaştım. O da benim ona dönük yüzüme doğru döndü. Gülümseyip alnıma öpücük bırakınca sinirinin geçtiğini anladım. Bu defa da başka bir konu açıldı.