Playing With Fire

Bölüm 6

Lisa

Telefon konuşmasını bitirmesi için onu beklediğim sırada dalıp kalmıştım. Çoktan konuşmayı bitirmiş bana bakıyordu. Cesaretimi topladım ve adımlarımı ona doğru yönelttim. Ona doğru yürüdüğümü fark ettiğinde durdu ve ellerini cebine koyarak beni beklemeye başladı. Havalı gözüküyor. Yanına vardığımda ben onunla konuşma cesaretini toplamaya çalışırken o konuşmaya başlamadan kestirip atmaya hazırdı.

"Ne var? Para yetmedi mi? "

Bu sözü gururuma dokundu. Ama bişey diyemiyorsun tabiki. Sonuçta parayı aldım. Bu lafına bişey demedim ve gelme sebebim hakkında konuşmaya başladım.

"Ben verdiğiniz paranın kuruşuna bile dokunmadım. Vicdanım izin vermiyor. "

"Parayı geri verip hayatına devam edebilirsin. Madem vicdanın rahat değil. "

"Hayır. Yani evet parayı geri vereceğim ama aynı zamanda şikayetimi eski haline çevireceğim. Gerçek suçlunun dışarda gezmesine izin veremem. "

"Nesin sen polis mi? Ölmek mi istiyorsun?! Böyle saçma şeyler için beni rahatsız etme! Sana parayı verdik harcayacaksan harca. Harcamıyorsan geri ver. Paraya ihtiyacı olan çok insan var. "

"Buraya senden izin almaya gelmedim. Buraya sana ne yapacağımı söylemeye geldim. "

"Neden parayı seçtin biliyor musun? "

"Ölmemek için. "

"Onun dışında paraya ihtiyacın da var. Eğer paraya ihtiyacın olmasa zengin olsaydın sence parayı seçer miydin? Kendi paranı kullanıp bize karşı olmaya çalışırdın. Adamlarını yollardın. Ama yapamıyorsun. Bu hayatta yaşamak için bazı şeylere göz yumman gerekir. Yoksa bizim tarafımızdan ezilirsin. Ve emin ol polise gidemeden yolda bir vurkaç davasıyla ölürsün. İçeri atılan kişi ise yine biz olmayız. O yüzden kendine gel. "

"Hayır. "

Bunu söylememle birlikte kolumdan kavrayarak beni sürüklemeye başladı. Zorla yürüyordum. Ayrıca o kadar hızlı yürüyordu ki bazen yetişemeyip sendeliyordum. Canım yanıyordu. Düştüğümde zorla kaldırıyor kolumu daha da sıkarak ilerletiliyordu. Gözlerimden damlayan yaşları hastanedeki kimse umursamıyordu. Burda bir kız kaçırılıyor ve kimse kılını kıpırdatmıyor. Yangın merdiveninenin kapısını açıp içeriye girdiğimizde beni merdivenlere fırlattı. Ağlıyordum bağırıyordum ama sesimi duyuramıyordum. Canım ölüyormuşçasına acıyordu. Düştüğümde eğdiğim kafamı yavaşça kaldırdım. Eminim şu an ağlamaktan ve çektiğim acılardan makyajım akmış acınacak durumda gözüküyorumdur.

"Bana bak! Kendine gel! Yoksa sonun hiç iyi olmayacak kızım! Seni illa bir yere mi kapatmamız gerekiyor?! İstediğimizi yaptırana kadar öldüresiye dövmemiz mi gerekiyor?! Böyle saçma sapan düşünceler için beni uğraştırma! Git evine otur paranı harca! Tamam mı?! "

Ağlamaktan cevap bile veremiyordum. Önüme kadar eğildi ve çenemi elinin arasına alarak sıkmaya başladı. Bu kadar acı yetmiyor mu? Daha da ağlamama rağmen umrunda bile değildim.

"Sana tamam mı dedim!! "

Başımı evet anlamında salladığımda kafamı geriye doğru ittirdi. Ellerimle yüzümü kapattım. Ağlamam durmuyordu. Birden kapı açıldı. İçeriye tanımadığım birisi girdi. Hızlıca yanıma gelip önümde dizi üzerine çöktü.

Yüzümü elleri arasına alıp akan gözyaşlarımı sildi. İşe yaramıyordu. Silse de akıyordu.

"Ona ne yaptın?! "

"Büyüklerin işine karışma Jungkook. Burda olduğumu nasıl öğrendin? "

"Jin hyung söyledi. Derdin ne? Haline bak. "

"Ben bu işi Jin hyungla konuşurum. Sana karışma dedim. "

Ona cevap vermeyen adının Jungkook olduğunu öğrendiğim kişi bana döndü. Yüzümü ceketinin cebinden çıkardığı ıslak mendille temizlemeye başladı. Ardından kuru bir mendille kuruttu. Saçlarımı kulaklarımın arkasına koyduktan sonra konuşmaya başladı.

"Bir yerin ağrıyor mu? Hazır hastahanedeyken gösterebiliriz. Yaralandın mı? "

Kafamı hayır anlamında sağa sola salladım.

"Güzel. " diyerek ayaklandı. Elini bana doğru uzattı. Ben elini tutup ayağa kalktığımda belime sarılarak beni dışarı çıkarmadan önce de ona döndü.

"YoonGi hyung o masum. Lütfen böyle şeyler yapma. "

Adı YoonGi'ymış demek. Yüzünde her neyse der gibi bir ifade takınarak bizden önce çıktı. Biz de arkasından çıktık. Acilen zengin olmam gerekiyor. Beni ezdiğin gibi seni ezeceğim YoonGi.