My hero, my love, my ideal... // A.S.

3

-Dobrze, zgadzamy się- odpowiedzieli Remo i Asia.

My tylko zadzwoniliśmy do mojej mamy, aby potwierdzić mój pobyt tutaj. Poszliśmy na górę i przygotowaliśmy materac. Z tego wszystkiego zapomniałam się zapytać.

-Kto to Temo?- zapytałam z niczego.

-To ja! Tak mnie nazywają.

-A ja się zastanawiałam- zaśmiałam się.

Do pokoju weszła mama chłopaka z prośbą  byśmy zeszli na kolację. Podczas posiłku jego rodzice wypytywali mnie dosłownie o wszystko.

- Jak się poznaliście?-zapytała Asia

-Dominik szukał sali, a ja po prostu chciałam pomóc- uśmiechnęłam się.

Po skończonej kolacji poszliśmy na górę tym razem z Nadią. Teraz oni wypytywali mnie o różne rzeczy. Nadia musiała już iść bo była zmęczona.

- Dominik?

-Tak?

-Kim jest twój tata?- zapytałam.

-A czemu pytasz?- był poddenerwowany.

-Bo w twoim salonie jest pełno płyt.

- Kurcze! Jest menagerem ekipy Young Stars.

-O co ci chodzi?- zapytałam trochę oburzona.

-Bo teraz będziesz się ze mną kolegować dlatego, że znam ich wszystkich- odpowiedział.

-Ja ich nie znam!- odpowiedziałam krzycząc.

-Naprawdę?

-A po co bym się pytała kto to?- wskazałam na zdjęcie z Arturem.

-Nie pomyślałem, przepraszam- przytuliliśmy się na zgodę.

Kiedy Dominik poszedł wziąć prysznic ja wyszłam na balkon i usiadłam na leżaku, który tam stał. Było idealnie widać zachód słońca. Kocham takie widoki! Nawet nie wiem kiedy tu przyszedł Temo. 

-O czym rozmyślasz?- zapytał mnie na co ja podskoczyłam.

- Kiedy.... ty..... tu....

-Parę minut temu-odpowiedział.

-O wszystkim i niczym- powiedziałam równocześnie odpowiadając na jego wcześniejsze pytanie.

Po półtorej godziny na dworzu, a dokładniej balkonie wróciliśmy do pokoju. Dominik zapytał mnie o coś o czym nie chciałam rozmawiać już nigdy.

-Masz rodzeństwo?- zapytał, a w moich oczach natychmiastowo pojawiły się łzy.

-Nie, już nie- odpowiedziałam łamiącym się głosem. On tylko przysunął się do mnie i przytulił.

- Przepraszam- powiedział kiedy ja moczyłam jego koszulkę.

- Muszę kiedyś komuś to powiedzieć- odpowiedziałam odklejając się od niego- Miałam starszego brata. Byliśmy strasznie zżyci. To jemu wszystkomówiłam, wszystko. Zginął. Kiedyś szedł sobie ulicą wracając z imprezy u kolegi. Ktoś szedł naprzeciwko niego i... i... go zadźgał. Okazało się, że to jego najlepszy kumpel. I wiesz za co?- krzyczałam- Bo durna Eliza z nim zerwała i poszła do mojego brata.

Dominik uspokajał mnie dobre pół godziny, a ja i tak nadal płakałam.

- Przykro mi- mówił Dominik.

-Zawsze bałam się, że ktoś mnie o to zapyta. Nadszedł ten dzień.

-Mogę ci coś obiecać?- zapytał mnie niepewnie Dominik.

-Co?- zdziwiona zapytałam.

-Może nie jestem starszy, ale mogę być twoim bratem. Tylko wiesz musisz mi ufać, ale ja wiem że na to trzeba czasu...- przerwałam mu przytulając go z całej siły i mówiąc do jego koszulki ,,dziękuję".

Nawet nie wiem kiedy zasnęłam, ale obudziłam się w łóżku, a nie na kolanach Domina. Zobaczyłam go na materacu również śpiącego. Zeszłam na dół. Okazało się, że wszyscy śpią. Nie dziwię się jest siódma rano. Postanowiłam przygotować śniadanie.