My hero, my love, my ideal... // A.S.

28

O 12:00 umówiłam się z Arturem w naszym miejscu. Dawno tam nie byliśmy, ale nie było czasu i nawet nie myśleliśmy o tym aby tam pójść. Była 10:56. Postanowiłam się uszykować. Muszę w końcu wyglądać jak człowiek a nie jak jego wrak. Wyjęłam z szafy czarne, jeansowe spodenki oraz białą bluzkę z napisem ,,Never stop Dreaming" w kolorze szarym. W łazience wzięłam szybki prysznic. Naprawdę się zaniedbałam przez to wszystko. Wysuszyłam i rozczesałam mokre włosy. Założyłam uszykowany strój i wzięłam się za makijaż. Był mi bardzo potrzebny. Nałożyłam korektor i pomalowałam rzęsy czarnym tuszem. Kiedy skończyłam rutynę była 11:34. Postanowiłam iść już w umówione miejsce. Wzięłam telefon i oznajmiłam rodzicom, że wychodzę. Widziałam w ich oczach radość. Jednak przez poprzednie dni siedziałam w domu. Kazali mi przyjść o 16:00. Kiedy dotarłam na miejsce spotkania była 11:52, a Artura nie widziałam. Przez około 10 minut czekałam i co chwila sprawdzałam godzinę. Ktoś zakrył mi oczy. Wiedziałam, że to on.

-Czyżby Artur raczył przyjść?-zapytałam uśmiechając się.

-Skąd wiedziałaś?-odpowiedział pytaniem, a ja lekko musnęłam jego usta. On tylko przyciągnął mnie do siebie i przedłużył tę czynność.

-Proszę cię, tylko tym razem nie kąpmy się w jeziorze. Jadę dzisiaj na gitarę i nie za bardzo chciałabym się spóźnić-zaśmiałam się.

-Co?-zapytał zszokowany-Jedziesz?

-Tak-odpowiedziałam niepewnie-Coś nie tak?

-Nie, wręcz przeciwnie.Czekałem aż będziesz gotowa. Mam dla ciebie niespodziankę, ale to dopiero jak będziesz coś umiała-podniósł mnie i zakręcił wokół własnej osi.

-A co mam umieć?-zapytałam stojąc na ziemi.

-Dowiesz się w swoim czasie-uśmiechnął się podejrzliwie.

Poszliśmy na polanę i patrzyliśmy na tafle jeziora. Oparłam głowę na jego ramieniu. Tak jak zawsze zaczął nucić jedną ze swoich piosenek. Tym razem wybrał ,,Będę walczył". Wkręcił się i zaczął śpiewać słowa piosenki.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~