جای مورچه ها را در متن عوض می کند
شن های بیابان را
موهای سفید مادرم را
حتی برگ های سوزنی درخت کاج را
تصویر ثابت است
تصویر، دیوانه وار ثابت است
کل از جزء پیروی نمی کند
هیچ چیز از هیچ چیز پیروی نمی کند
پسرم
چوب های اسکی اش را عوض می کند
دخترم
مدرسه اش را
زنم
لباس زیرش را
من
زبانم را
امّا چیزی عوض نمی شود
دلتنگی
آویزان می شود
از چوب های پوسیده ی اسکی
می نشیند
روی صندلی های خیس مدرسه
قایم می شود
پشت سوتینی سیاه
دلتنگی
به تمام زبان ها
دیوانه وار، دلتنگی است
امّا کسی هنوز عوض می کند
جای چیزها و آدم ها را
جای کلمات را
YOU ARE READING
Poetry
Poetry"شعر" یک لحظه "مکث" در گیجی‌ست زندگی یک سقوط تدریجی‌ست گزیده شعر های سید مهدی موسوی
