Poetry

158

غزلی قدیمی از مجموعه‌ی "بعد از باران، قبل از تبعید":
.
قاطیِ قاطی‌ام! درد تو در سرم
ای دردسرترین! من واقعاً خرم!!
.
زل می‌زنم به «هیچ»، مشروب می‌خورم
مشروب می‌خورم با دوست‌دخترم

در فکر چشم‌هات! مهدیِ تو فدات!
نذر سلامتیت هر پیک آخرم!!
.
این آخرِ خوشی‌ست! یک عمر، خودکشی‌ست!
از پشت‌بام تو هر جرعه می‌پرم

آنقدر قاطی‌ام که حس نمی‌کنم
از گریه یا شراب خیس است دفترم

این گریه حقّ من، که کون لقّ من!!
امشب که از خودم بدجور بدترم
.
«من کم‌تحمّلم» امشب خلِ خلم
مانند امشبند شب‌های دیگرم!

چشمان مست تو، چشمان مست من
تو گریه‌آوری، من شرم‌آورم!

عمرم به باد تو... در سکس، یاد تو!
ای عاشقاً حریم!! ای واقعاً «حرم»
.
پوچ است دست راست، پوچ است دست چپ
بازیت مسخره‌ست! هرگز نمی‌بَرَم

چیزم که هیچ‌چیز! فحشم بده عزیز
اگزوز خاورم! شیر سماورم!!
.
هر روز می‌کنم گریه برای تو
هر شب غریبه‌ای را توی بسترم

که مبتلا کنی، شاید دوا کنی
ای عشق! حاضری؟! ای مرگ! حاضرم

قاطیِ قاطی‌ام از هر چه هست و نیست
بر روی شعر و شهر بالا می‌آورم...