Poetry

145

شعر با محتوای بوسه و لب، شاعری با زبان خاقانی
عملیّات غیرممکن هفت! عملیّات غیرانسانی!

سبکِ آنک لبان قند شما! سبکِ گیسوی تابدار رها!!
لای فردوسی و منوچهری مانده در دوره‌ی خراسانی

بیت اوّل: حدیث بلبل و گل، بیت سوّم: شکایتِ از فقر
بیت پنجم: معاشقه با زن، بیت هشتم: شراب لیوانی!

مانده از عهد دایناسور، باقی! غرق در سبک‌های اوراقی
بحث ترتیب‌دادن ساقی!! وسطش آیه‌های قرآنی!

شعر گفتن ز آخرین دیدار! شعر گفتن ز روزهای بهار!
شعر گفتن ز هجر و دوری یار!! روی یک دختر خیابانی

اوّل اسم عاشقان غزل است! آخرین قالب جهان غزل است!
حک شده بر کتیبه‌ی کوروش غزلی از زمان ساسانی!!
.
واژه‌هایی بدون بی‌ادبی: چه شبی! چه ستاره‌ای! چه لبی!
غزلی با قوافی عربی در رثای غرور ایرانی!

باز هم بحث آدم و حوّا، یا که نه! بحث ساحل و دریا
گفتنِ شعری از شب غم‌ها وسط جشن، توی مهمانی

غزلی زیر آفتابِ تموز! نغمه‌ی ساز در حوالیِ سوز!
وسط روزنامه‌ی امروز: خبر دوستان زندانی

خبر هر رسانه‌ای بودن! شاعر قهوه‌خانه‌ای بودن!
گفتن از بی‌وفایی دلدار داخل رختخواب با Honey!!
.
گریه‌ی بی‌شکیب ابر بهار! ناله‌ی آسمان به بانگ هَزار!
این‌همه وصف، این‌همه تکرار، ریده در روزهای بارانی

شاعر سکس و بنگ و خواب و عرق، شاعر روزنامه‌ی بر حق
مظهر بی‌سوادی مطلق، سمبل ادّعا و نادانی

منم و آنچه گفتم و می‌شد، منم و هی نصیحتِ بی‌خود
نرود میخ آهنین در سنگ، آب در مغزهای سیمانی

بحث داغ قصیده یا که غزل! فرق مابین جوشش و کوشش!!...
من پُر از خستگیِ تا ابدم توی این واژه‌های پایانی...