NO LIMIT •|ziam|• COMPLETED

81.Don't worry...I love him!

-امممم حالا باید بخوابیم?

گری گفت که بین زین و لیام خوابیده بود و دست هاش رو روی سینش گره زده و به سقف زل زده بود.

صدای نفس های منظم زین که یکی از دست هاش حالا روی شکم گری بود نشون میداد که اون خیلی زودتر از این حرف ها خوابیده اما لیام که روی تخت چرخید و به پهلوش خواید با نوازش موهای پسرش نشون داد که بیداره.

-خوابت نمیبره?

-این عجیبه!

گری صادقانه گفت و گردنش رو چرخوند تا لیام رو ببینه… اون لبخند پدرانه ی همیشگی روی لبش باعث شد گری هم با آرامش لبخند بزنه.

لیام آروم پیشونیش رو بوسید و به نوازش هاش ادامه داد و نیم نگاهی به زین که با آرامش خوابیده بود انداخت.

-بذار برات یه سری چیزا رو بگم…

-امیدوار بودم قصه باشه ولی خب میدونم که نیست

لیام آروم خندید و دستش رو از زیر سر گری رد کرد و پسرش رو توی آغوشش کشید .

-وقتی بیست و یک سالم بود تو بدنیا اومدی… یه کوچولوی سرخ و سفید که به زور دو کیلو شده بود… انقدر کوچولو بودی که میترسیدم لباساتو عوض کنم حس میکردم میشکنی

هر دو آروم از لحن ترسیده ی لیام خندیدن و گری با گذاشتن انگشتش جلوی بینیش به زین که توی جاش تکون خورد اشاره کرد.

-ما دو نفره تیم شدیم مقابل کل دنیا… یادته وقتی من بتمن میشدم و تو سوپر من?

-آره… یه بارم دست تو و پای من شکست

-آره

لیام با یادآوری روزی که از روی مبل روی میز وسط مبل ها افتاده بودن و حسابی خودشونو داغون کرده بودن و درحالی که لباس بتمن و سوپرمن پوشیده بودن ،توسط نایل به بیمارستان رسیده بودن ،لبش رو به موهای گری چسبوند و خنده اش رو خفه کرد.

-بالاخره هر قهرمانی آسیب میبینه… ولی بیشتر از اونا تنهاییم بهم آسیب میزد گری… نه اینکه وجود تو برام کافی نباشه… میفهمی?

-میدونم بابا

-زین میتونه حالمو بیشتر از قبل خوب کنه… اون میدونه چی کم دارم و اونو برام جبران میکنه… وقتی بزرگتر بشی اینارو حس میکنی و من امیدوارم که توام اون آدمو پیدا کنی… ولی میخوام بدونم که تو واقعا با این مسئله مشکلی نداری?

-فقط برام عجیبه… همیشه منو تو بودیم… حالا… سه نفریم?!

گری تقریبا پرسید در حالی که میدونست همینطوره ،فقط نیاز داشت که مطمئن بشه زین کاملا عضوی از خونه است.

-یه تیم سه نفره ی قوی!

-شاید اونم اسپایدرمن بشه!

-باید ببینیم کدومشونو دوست داره!