Vatan Sağolsun

Hiçbir şey olmamış gibi

Gaye'den

Acı insanı olgunlaştırır mı? Evet mi, hayır mı diyeceğim bilmiyorum.

Bir gecede hayatımın alt üst olacağını düşünmemiştim.

Şimdi her şeyin başladığı yerdeydim.
Fırat bana gerçekleri gösterdikten sonra serbest bırakmıştı.
Yine aynı parktaydım.

"Kızım." Babam karşıma geçti.

"Senin burada ne işin var?" Sesim öğrendiğim gerçeklerden dolayı sert çıkmıştı.

Babam böyle bir tepki vermemi beklemediği için yüzüme şaşkınca bakıyordu.

"Yavrum."

Elimi yukarıya kaldırdım. Gözümden taşan nehir gibi akan gözyaşlarımı sildim.

"Beni, bizi ahmak yerine koydunuz." Demek istediğimi anlamıştı.

"Sen nasıl öğrendin?" Deli gibi gülmeye başladım.
Sesim boş parkta yankılanıyordu.

"Bir dost gerçekleri görmemi sağladı." Sesim buz kütlesine düşmüşüm gibi soğuk çıktı.

"Bunu bize yapmamalıydınız sadece benim değil, onların da hayatını cehenneme çevirdiniz."

Ellerimi birbirine çarptım. Gülmeye devam ettim.
Biraz önce boş olan park sanki yıkılışıma şahit olmak ister gibi bir anda dolmuştu.

"Beni öldürüp küllerimi de ıssız bir yere attınız. Tebrik ederim." Babamın yüzüne bir kez daha bakıp arkamı dönüp gittim.

Ayla'dan

Salih Dede yarama pansuman yaptı. Sarhoş adam derine inmemişti. Bu yüzden Salih Dede müdahale etti.

Ay yerini Güneş'e bırakırken gözüme bir gram uyku girmemişti.
Kafamı dağıtmak için karargaha geldim.
Gökhan Yüzbaşı ile burun buruna geldim.

"Yüzbaşım sizin operasyonda olmanız gerekmiyor muydu?" Diye sordum.

"Yerime Emre Üsteğmen getirildi." Başımı anladım der gibi salladım.

Gökhan Yüzbaşı ile dinlenme salonuna girdik.
Karşılıklı oturduk. Gökhan Yüzbaşı duvarda duran sazı alıp çalmaya başladı.

Eledim eledim höllük eledim,
Aynalı beşikte canan bebek beledim,
Büyüttüm besledim asker eyledim,
Gitti de gelmedi canan buna ne çare,

Yandı ciğerim de canan buna ne çare.

Bir güzel simâdır aklımı alan,
Aşkın sevdasını canan sineme saran.
Gitti de gelmedi buna ne çare,
Yandı ciğerim de canan buna ne çare...

Gökhan Yüzbaşı yanık sesi ile Eledim eledim türküsünü söylerken Uğur'a olan özlemim bir kez daha burnumda tüttü.

"Komutanım, Yaşar Komutan sizi odasında bekliyor."

Askerlerden birinin yanıma gelmesi ile düşüncelerime bir kenara bıraktım.
Komutanın odasına geldim. Kapıyı tıklattım.

"Gel."

Kapıyı açıp Komutanın odasına girdim. Karşısına geçtim.

"Komutanım." Dedim. Sesim ister istemez hissiz çıkmıştı.

Bir gün önce öğrendiğim gerçekleri kapalı kapıların ardında bırakmıştım. Hiçbir şey olmamış gibi davranacaktım.

"Ayla 5 dakika içinde timi topla."