Aynadaki Ben

buluşma 1( Adal)

Eve gelir gelmez duyduklarımı hazmedememişken Ebul'ün söyledikleri kanımı yüz seksen derecede kaynatmaya yetti.

"Deva... Deva İntiher eliyip, həstəxanada indi!" Efkan'la göz göze geldik. Korku en az benim kadar onuda sarmıştı.

"Nasıl olur ya?" Ayağa fırlayarak çaresizce benden medet bekleyen Efkan'ı teselli eden cümleler aradım lakin kendimi teskin edecek gücüm yoktu ki onu rahatlatayım. Donuk kalan bakışlarım kapıdan içeri giren Burcu'ya kaydı.

"Ah, Adal abi geldiniz mi? Yani beyim geldiniz mi? Hemen mutfağa iniyorum...." Eli kolu dolu güler yüzlü kız Deva'nın güler yüzlü yanını anımsattığında ölmüş olabileceği düşüncesiyle gerildim.

"Durumu nasıl... Nasılmış?"

"Vəziyyətinizi dəqiq bilmirəm ama vakitle yetiştirmiş piç! Cavid sadece Axşam saatlarında Ekrem mənzili xəstəxanaya apardı deyir. Tam danışa bilmədim mən" Bizi dinleyen Burcu telaşla yanımıza geldi.

"N'oldu kötü haber mi var? Efkan abi?" Aklımı toparlayıp gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım elim kasılan çeneme gitti.

"O piç yaptı yapacağını kıza işte! Kim bilir n'oldu orda! Allah'ım delireceğim!" Efkan ağlamaklı sesini saldığında olduğu yere çöktü. Ebul'e döndüğümde Efkan'ın haklı çıkmasından korksamda sakinliğimi korumaya devam ettim.

"Tamam oğlum sakin ol! Bulacağız bir çaresini!"

"Neyi bulacaksın... Allah kahretsinki o kız bize güvendi ama biz onun bize güvendiği şekilde koruyamadık..." Ayaklarımı koltuktan sarkıtarak yarama aldırış etmeden öne doğru eğildim.

"Kabahatli ben mi oldum Efkan! Madem çok biliyordun beni uyutup başımda bekleyeceğinize kızı gidip alsaydınız..."

"Sen zaten Deva'yı bu evde hiç istemedin... Sırf yem etmek için götürdün onu o gece...." Sinirden irileşen gözlerim yuvalarından çıkmak için can attı. Oturduğum yerden ok misali fırladım Efkan'ın üzerine.

"Sikerim lan tafranı!! Amına konduğumun evinde bırakmazdım tamam mı? Bizim yanımızda güvende olur, onca adamın içinde bi bok yapamaz kimse diye düşündüm... Senin kadar bende...." Sus Adal devamını dillendirme dedi kalbim ve sustum.

"Neden korkuyorsun Adal, itiraf et artık..." Efkan'ın söylemeye çalıştığını hiçe sayarak köşede bizi izleyen kıza döndüm.

"Burcu evi elden geçir, Deva'nın odasını temizle, çarşafları değiştir. Evi yemek kokuları sarsın... Eskisi gibi..." Geriye dönerek duruşumu dikleştirdim. Yaralarım yüzümün şeklini değiştirsede bugün yıkılmazdım.

"Ebul adamları hazırla bu gece misafirimizi almaya gideceğiz!" Ebul komutu alıp bahçeye adamları hazırlamaya çıktı.

"İyide babama ne diyeceğiz?" Gür çıkan sesimi kontrol edemeyerek sert ifademe yamadım.

"Üç hafta kızı ha öldürdü, ha öldürecek diye bekleyecek değilim. O kızın hayatını kurmasına yardım etmek farz oldu... Bir hata yaptım madem... Bırak Düzeltmesi bana kalsın! Babanla konuş anlaşma yok! Hepsinin ebesini sikmeye gidiyoruz!" Çıplak ayaklarım zeminin yüzeyinde iz bırakarak banyonun yolunu tuttu diğerlerini arkamda bırakarak.

Banyoya girdiğimde üzerime emanet eşyaları çıkarıp aynanın karşısına geçtim. Çok değil; en son üç sene önce bu halde gördüm kendimi; saçı sakalı birbirine girmiş, darma duman bir adam olarak.