Aynadaki Ben

kötü sürpriz...

Arkadaşlar bölümü yazıp bitirdikten sonra bir kaç kez kontrol ediyorum ama hala sanırım kelime hatalarım oluyor... Bunun için kusuruma bakmayın yazarınız gözlüklü olmasına rağmen görmekte sanırım zorluk çekiyor 😂😂😂 tek sebebi olsa gerek ❤️❤️❤️😂😂😂

Anamdan doğma halim perperisanmış benim. Kadersizliğim en yakın arkadaşım, yalan eşim dostum olmuş. Riya en büyük yandakçım...

Birde umutlarıma  topsuz tüfenksiz bir biri ardına yapılan darbelere yenilmem an meselesi. İnançlarım desen şimdilik bakir kalmayı başardılar lakin onlarında sınırları ihlal edilerek ırzına geçilmesi yakındır!

Bir sene binbir dil dökülerek kaldığım bu evin içinde yaşayan insanlarla  yalandan aile olduğumu telefonuyla varlığımı fark etmeyen adamın sözleriyle anladığım da; yine nasıl bir bataklığa sürüklendiğimi merak ettim.

"Dün Sabahtan beri yok, ne cehennemde olduğunuda bilmiyorum! İsterse hiç gelmesin umurunda değil!" Kirli parmaklarıma aldırış etmeden dudaklarımı didikleyerek konuşmasının devamını dinledim kendimi gizleyerek.

"Size söyledim,elimden daha fazlası gelmiyor... O aptal adamınıza söyleyin kızıda alıp defolup gitsinler evimden!"

Kiminle konuşuyordu bu adam böyle? Kimdi o adamı dediği? İşin içinde belirgin bir bencillik kokusu vardı ama ne? Üstelik daha ne için piyon gibi öne sürülüdüğümü bile anlayamamıştım. Bir iki adım daha atıp konuşulanları dinlemeye devam ettim.

"Beni boşuna tehtit etme, zaten kalan ömrüm sayılı ve ne kadar günüm kaldıysa geri kalanını kızımın hatıralarıyla başbaşa sakince geçirmek istiyorum. Hikmet'in piçine sahip çıkıp ait olmadığı mirasımdan birde pay koparmalarına müsade edemem..." Gerçekten ne demek istiyordu? Tamam babam için kötü söz söyleyebilirdi ama bana neden hakaret ediyordu? Üstelik bende onun kızının bir parçasıydım.

"Bakın Ekrem bey... Benim bu laflara karnım tok! Kızı bu gece gönderiyorum evimden, daha fazla uğraşamam bilin!" Duyduğum isimle elim çıkacak tepkiyi bastırmak için ağzıma kapandı.

Adını duyduğum anda çekilen kanımla birlikte kalbim atmayı bıraktı. Korku karanlıklar ülkesinden gelerek ruhumu sardığında mıh gibi çakıldım olduğum yerde.

Ne bir adım geriye gidebildim, ne de yanıldığımı düşünerek şuan salonda konuştuğu kişinin o olduğuna inanabildim. Aklım uçup gitti sanki, mantığın ne olduğunu bile hatırlayamıyorum.

Bu adamın neden bunca yıl sonra karşıma çıktığı belli olmuştu. O aslında beni hiç kabul etmemişti sadece Ekrem'in tehtitlerine boyun eğerek Hikmet'in piçine azda olsa sahip çıkmış, aile hayatını tatdırmıştı işte... Ve aylardır kafamı kurcalayan sorunun cevabınıda az önce almış oldum.

Artık burada geçireceğim her saniye tehlikeliydi. Hiç anlamadan Ekrem'in evinde, yada her ne cehennemin dibindeyse orada olabilirdim. İncinip kırıldığım o eve gitmekten başka çare görünmüyordu. Çünkü biliyorum ki; her ne olursa olsun beni Adal'dan daha iyi koruyacak kimse yoktu hayatımda.

Yavaş adımlarla geri geri giderken bedenim boşlukta sert  nesneye çarptığında kim olduğuna bakmak için başını ağır ağır kaldırdım. Pusat'ın kızarmış irisleriyle karşılaştığımda neden bu halde olduğuna anlam veremedim.

"Deva? Hoş geldin? Senn... Sen ne zaman geldin?" Sesini yüksek tutarak içeriye haber verir gibi bağırdığında; beynime inen balyoz darbesiyle yerle bir olmama az kalmıştı.