Obscuration [Malec]

Ego

_Önceki Bölümden Kesit_

"O zaman beklemekten başka çaremiz yok. Bir saatlik bir oyalamadan bahsetti. Çabuk dönecektir."

"Umarım."

Yapacak başka bir şeyimin olmadığı gerçeğiyle, olduğum yere çökerken babamın elini omuzumda hissettim. Rahatlatmaya çalıştığını anlayabiliyorum. Ama düşüncelerimi susturamıyordum. Alec, neden beni bırakmaya karar vermişti? Ne durumda geri gelecekti? Gelebilecek miydi? Dönmek zorundaydı!

Magnus

Alec, gittiğinden beri resmen dakikaları hatta saniyeleri sayacak hale gelmişken, hala çöktüğüm yerde oturuyordum. Babamın omuzumdaki elinin bile artık orada olmadığını idrak ettiğimde, tepki bile vermeyi başaramamıştım. İçinde bulunduğum endişe girdabında, dünyadan tamamen soyutlanmış gibi hissediyordum. Yine de, en kötüsünün bu olmadığını da biliyordum.

Sevdiğim adamı hissetmiyordum...

Oluşturulan yeni bedeninin bağına bile, artık ulaşamıyordum. 

Ne düşünmem gerekiyordu? 

Ne yapmam gerekiyordu? 

Alec ile aramızdaki bağ olmadığı sürece, hiç bir büyü beni onun yanına ulaştıramazdı. Beklemek dışında hiçbir şey yapamıyordum ve bu endişenin yanında öfkelenmeme de sebep oluyordu.  

"Artık sakinleşir misin, Magnus?"

Babamın sesiyle başımı yukarı kaldırdığımda, saçma bir şekilde gülümsedim. Bu ifadenim tek getirisi ise sinirden başka bir şey değildi. 

"Sakinleşemem, baba. Onun neler yapabileceğini bilmiyorsun. Kendini kaybederse yanında ben yokum."

"Kendine yeterince güvendiğini gördüm, Magnus. Merak etme geri dönecektir. Üstelik şaşırtma planı akıllıcaydı. Liliana'ın savaştan uzakta bir yerde olduğuna da biliyoruz."

"Yine de..."

Ne diyeceğimi bilememenin verdiği etkiyle, konuşmaya devam edemediğim için sessizliğe gömülürken ellerim yumruk haline getirdim. Babam ise hala sakinleşmem için çaba gösteriyordu. 

"Alec, geldiğinde seni böyle görmesini mi istiyorsun? Sen hiç bir zaman zayıf biri olmadın, Magnus. Ama şu an fazla acizce davranıyorsun. Ölüm getirenin perisi olduğunun gerçeğini anlaman gerekiyor."