Obscuration [Malec]

Korkular

_Önceki Bölümden Kesit_

"Odada örümcek falan yok, Clary. Neyden bahsediyorsun?"

"Sen onları görmüyor musun?" diye soru soran Jace'e, anlamsız bakışlar atan Jonathan sihirbazın yanına giderek kolunu kavradı. Yapmak istediği şey Jace'in üzerinde herhangi bir büyü olup olmadığını anlamaktı. Ama bedenine sızan şeyle, burnuna gelen kan kokusu bir oldu. Hemen arkasında da, babasının elleri arasında cansız halde duran Isabelle'i gördü. Peri kızının bedeni tamamen kendi kanıyla kaplanmıştı.

Jonathan gördüğü görüntüyle şoka girerken, gözleri doldu. Babası... Yine yapmıştı. Değer verdiği birini daha bu hayattan hiç düşünmeden silmişti. Isabelle'in solgun tenine odaklanan Jonathan, şu anda babasını yok etmek istiyordu. Çok önceden yapması gereken buydu. Jonathab'ın hareketsizliği, Jace'in yüzüne geçirdiği yumruk ile bozulurken onun bağırarak söylediği kelimeleri duydu. 

"Isabelle'i koruyacağına söz vermiştin. Sizler... Hepiniz... Ailemi ele geçiren virüs gibisiniz... Önce annem, sonra Alec ve şimdi de Izzy..."

Jonathan ne cevap vereceğini bilemezken, Jace'in yumruğuna karşılık vermeyi bir an bile düşünmedi. Zaten bunu yapmayı istemiyordu da... Çünkü, sihirbazın haklı olduğunu çok iyi biliyordu. Onları buraya zorla getirmiş olasalar da, aynı zaman verilen bir sözde vardı. Isabelle'i koruyacaktı. 

"Haber mi geldi bu gürültü de ne?"

Jace ve Jonathan aynı anda, Isabelle'e baktıklarında, Jonathan neler olduğunu sorgulamakla meşguldü. Hala babasını ve Isabelle'in cesedini görüyordu. Ama hemen arkasında canlı haldeki, Isabelle'i de görüyordu. 

Böyle bir şey nasıl mümkün olabiliyordu? 

"Bu nasıl olabilir?" 

Jace'in mırıldanması ile hala onun kolumu tuttuğunu fark eden Jonathan, hızla elini geriye çekti. Saniyeler içinde de az önce dehşete düşmesini sağlayan görüntü yavaşça yok olmuştu. 

"İkiniz iyi misiniz? Hayalet görmüş gibi bakıyorsunuz..."

Hiç bir şey anlamayan Isabelle kendince konuşurken, Jonathan, hızla sihirbaza doğru yürüdü. Onu sevdiğini biliyordu. Ama böylesine bir görüntü, onu düşündüğünden de daha fazla sevdiğinin kanıtı olmuştu. 

Duygularını dizginlemeyen Jonathan "Seni seviyorum, Isabelle." derken, kızın tepki vermesine bile izin vermeden dudaklarını öpmeye başladı. Korkusu, öfkesi hala olduğu gibi dursa da, sihirbaza duyduğu sevgi hepsinin üzerini kısa sürede örttü. Öpücük aldığı karşılıkla daha da derinleşirken, Jonathan, Jace ve kız kardeşini tamamen unutmuş sayılırdı. Yine de Jace, kendini hiç bir zaman unutturmayı başaran biri olmamıştı.