Obscuration [Malec]

Ayrılık

Bu sefer, perilere öncelik vermek istedim :) 

Keyifli okumalar ♥

_Önceki Bölümden Kesit_

"Magnus..."

"Hala gitmek mi istiyorsun?"

"Düşünmek istiyorum."

"Bu bir ayrılık değil."

"Hayır, değil."

Dudaklarımız tekrar birleştiğinde, bu kez onu sakince öptüm. Kalbime sızan sevgisinin ruhumu ısıttığını hissederken, bende onu seviyordum. Bu gerçeğin hiç bir şekilde değişmeyeceğini biliyordum.

Alec

Magnus hala üzerimden inmemiş olduğundan, yapabildiğim tek şey onun gözlerine bakmak oldu. Orada tamamen ben ve bana karşı hissettiği sevginin var olduğunu görebiliyordum. Yine de, verdiğim karardan geri adım atmak istemiyordum. Şu an onu affedemezdim. Buna kesinlikle hazır hissetmiyordum. 

"Artık gidebilir miyim?"

"Sanırım vazgeçmiyorsun."

Onu üzerimden hafifçe iterken, yavaş adımlarla yataktan uzaklaştım. Magnus'a cevap vermemiş olsam da, hareketlerim kararımın ne olduğunu gözler önüne seriyordu. Kısa süre içinde de oluşturulan geçitle karşı karşıya geldim. 

Bir an için Magnus'a bakmak istesem de, kendimi durdurdum. Ona bir saniye bile bakmak beni kararımdan geri döndürebilecekmiş gibi geliyordu. Duygularım resmen iki bölünmüştü. Onu affetmekle ondan uzaklaşmak arasında gidip gelirken, sonunda verdiğim karara uyarak geçide doğru hızlı bir adım attım. Sonrasında da kendimi, son derece gösterişli malikanenin önünde buldum.

Çok önceden buraya William'ın kontrolünde geldiğim için, bir şeyler tanıdık olsa da, çoğu şey yabancı hissettiriyordu. Kendi içimde ise hala devam eden içsel savaş yüzünden, derin bir nefes alarak gözlerimi yumdum. Burnuma, malikanenin hemen arkasında bulunan ormanın arındıran kokusu dolarken, gülümsemeye çalıştım. Yine de becerememiştim. Neden olmuyordu? 

Artık, hayatımda William olmayacaktı. 

Magnus'u benden alamazdı. 

Benliğim, bedenim tamamen bana aitti. 

Peki neden hala mutlu değildim?