Obscuration [Malec]

Hislerin Altında Ezilmek

İki deli bir araya gelmemeliydi -_- 

MALECQX  <---> QueenMrsDarling

_Önceki Bölümden Kesit_

"Hemen sıradaki kurbanı seç."

"Acelen ne?"

"İstekte bulunmuyorum, William. Emrediyorum. Sıradaki kurbanı lanet olası listenden seç ve buradan gidelim."

"Tamam. O halde tanıdık birine gidelim." dediğinde, sırıttım. Aklımda tek bir isim belirirken, gülümsüyordum.

"Valentine'a gideceğiz."

"Bana uyar, Magnus."

William, konuşmamız biter bitmez ayağa kalktığında nereye gittiğini bildiğim için, onun ardından yatağın kenarına oturdum. Resmen avuç içlerim kaşınıyor, bir şeyleri ya da birilerini yok etme arzusuyla dolup taşıyordum. Hislerimle tenimin alev alması gerekirken, bedenimden geçen ürpertiyle ellerimi birbirine sürtmeye başladım. Hissettiğim soğukluğu yok etmeye çalışırken, gözlerimin etrafında istemsizce oluşan kristallere bir anlam vermeyi denedim. Yine de anlayamıyordum.

Bu görüş durumu, genel olarak William'ın, güçlerimi kullanmak için ortaya çıkardığı etkiyle meydana geliyordu. Şu an ise aramızdaki bağa ihtiyacı bile olduğunu düşünmüyordum. O yüzden de sorunumun ne olduğunu anlamıyordum. 

Bedenimdeki soğukluk etkisi hareketlerimle, yerini tatlı bir sıcaklığa bıraktığında, yenilendiğimi hissettim. Farklılaşma etkisini göz ardı ederken, daha fazla oturmak istemediğim bir noktada ayağa kalktım. 

Normalde, ölmesi gereken bir sonraki ismin seçimlerini William'a bırakırken, plan süresince de ondan olabildiğince uzak dururdum. Böylesinin benim için iyi olduğunu biliyordum. Şimdiyse kurbanı seçen kişi olmak bir yana, garip bir dürtüyle William'ın yanında olmak istiyordum.  

Bunun sebebi yapılan planların iyi olup, olmaması değildi. Yaşadığım ve tanık olduğum onca şeyden sonra, William'ın mükemmel planının bir parçası olmayı, garipsemiş olsam da sevmeye başlamıştım. 

Ortaya çıkan zorlukları bile en ince ayrıntısına kadar hesapladığından, en kötü noktayı yaşasak bile bir şekilde kurtulmayı başarıyorduk.  Arkamızda bıraktığımız ceset sayısını bir an için bile umursamazken, asıl hedef öldüğü sürece bundan memnun oluyorduk. Bir nevi hedeflerini teker teker yok eden seri katillere dönüşmüştük. Geçmişte ölüm getirenin dönüştüğü şey gibi...