Obscuration [Malec]

Karmaşa

Adı gibi bir bölüm oldu. İkinci kısımla ilgili şöyle bir açıklama yapma gereği hissettim. Alec'in gözünden, William'ın hareketlerini ve Magnus'u anlatmaya çalıştım. Konuşmaların karışmaması içinde Alec'in cümlelerini italik olarak bıraktım. Yine de anlaşılır olması içim sakin kafayla okumanızı tavsiye ediyorum. 

Keyifli okumalar. ♥

_Önceki Bölümden Kesit_

Çok geçmeden de yumuşak dudaklarını hissederken, kendimi oldukça tuhaf bir durumun içinde buldum. Magnus'u öpen kişi değildim. Ama William'ın öpücüğü, tamamen onu hissetmeme sebep oluyordu.

"Şu an Magnus gibisin, Alec. Beni öptüğünde kimi hissettiğini sanıyorsun."

Alec

Tüm bu olanlar, William'ın söyledikleri resmen kafamı allak bullak hale getirmişti. Karmaşa, hayatımın büyük bir bölümünü oluştururken, ne düşünmem gerektiğini bile bilmiyordum. Aynı şekilde ne yapacağımı da...

"Sadece düşün, Alec."

William, zihnimin içinde konuşurken dişlerimi sıkmak zorunda kaldım. Düşüncelerim bulanık olsa da, bu hala sinirli olduğum gerçeğini değiştirmiyordu. Maruz kaldığım, yaşamak zorunda olduğum şeyleri daha fazla kaldıramıyordum.  

"Düşünmemi söyledin. En azından beni düşüncelerimle, yalnız bırak!"

Öfkem kelimelerimi etkisi altına alırken, kontrolsüzce bağırmıştım. Sesimin zihnimde yankılandığını hissediyordum. Hemen sonraysa bana nazaran oldukça naif olan sesin kulaklarıma ulaşmasıyla, derin bir soluk verdim. 

"Nasıl istersen, Alec."

Ben sinirden delirirken William'ın sakin kalmasını istemiyordum. Etraf sessizleşirken, bu duruma karşı vereceğim normal tepkim, memnun olmaktı. Ama benim yapabildiğim tek şey daha fazla sinirli hissetmek oldu. 

William, neden bana bu kadar iyi davranıyordu? Onun şeytani yanının ölmesini istemek, küfürler etmek oldukça kolaydı. Ama şimdi geçmişini düşünürken neden tekrar kendimi ona hak verirken buluyordum. Bunu gerçekten bilmiyordum. Sadece inanmak istemesem de, onun geçmişinde iyi biri olduğunu biliyordum.