Yeniden

350 21 283
                                    

Yapabildiğim zaman sık bölüm atmayı çok seviyorum. Umarım bölümü seversiniz. 

UYARI: Bölümün ikinci kısmı tutku ve arzu dolu oldu. Okumak istemeyenler için ufak bir uyarı notu bırakıyorum. 

Keyifli okumalar.


_Önceki Bölümden Kesit_

Birbirlerine sarılı iki kardeşin görüntüsünü zihnime kazımak istercesine onları izlerken, Alec'in duygularına ve her ikisinin yüz ifadesine baktım. İkisi de uykularında gülümseyerek birbirlerine sarılı haldelerdi. Alec'in ise içinde tüm karamsar duyguları yok olmuştu. İçinde oluşmaya başlayan saf sevgiyi korumak için elimden gelen her şeyi yapacağıma söz verirken, bu anı ölümsüzleştirmem gerektiğini düşündüm.

Yaptığım büyü, ikisinin resmini çerçeveli bir hale getirirken, onu yatağın baş ucunda bulunan komodinin üzerine bıraktım. Hemen sonrada geldiğim gibi sessizce odadan ayrıldım.

  

〽 〽〽  

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Alec

Tatlı karamel kokusu burnuma dolarken kollarımın arasındaki bedeni daha sıkı sardım. Bu kokuyu ve bende yarattığı hissi çok özlemiştim. Çocukluk anılarımı canlı tutan koku, zihnimi geçmişe götürdüğünde uzun zamandır düşüncelerimde yer etmeyen Max'i düşündüm. Onun kaybının ardından yaşadıklarım ve verdiğim onlarca zararın etkisini hala yaşıyor olsam da, zaman hepsini bir şekilde geri bırakmama da sebep olmuştu. Özellikle son bir yıl içinde yaşadığım onlarca şeyin ardından, toparlanmayı zor olsa da başarmıştım.

Tüm felaketlere rağmen hala gülümseyen yüzümle, güçlü olduğumu hissetmekse güzeldi. Bunun büyük bir kısmını ise adını bile anmak istemediğim kişiye borçluydum. Getirdiği onlarca felakete rağmen, bir şekilde kurtuluşu bana veren kişide o olmuştu. 

Isabelle, kollarımın arasında dönüp gözlerini kırpıştırdığında, şaşkınlığı yüzüne yerleşmiş olsa da bu asıl mutluluğunu gizleyemiyordu. Onun gülen gözlerine bakıyor olmak bile mutlu olmam için yeterli oluyordu. 

"Biz..."

"Evet, Izzy."

"Sonunda abime sarılarak uyumak o kadar güzel geldi ki..."

Isabelle, narin kollarıyla bedenimi daha sıkı sararken, yanağıma bir kaç tane öpücük kondurdu. Baskısı can yakıcı olmasa da, nefes almama engel oluyordu. 

"Izzy, beni boğmaya mı çalışıyorsun?"

"Şey... Galiba heyecan yaptım. Ayrıca dün gece yine bana bir saat nutuk çektin. Sonuç olarak haklı çıktım."

Obscuration [Malec]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin