Obscuration [Malec]

Karanlık Güç

ecemmalec

Duygu_303

Önceki bölümün hala etkisinde olabilirsiniz. Bu bölümde sinir olmaya muhtemelen devam edeceksiniz. Size tavsiyem, bölümü lütfen iftardan sonra okuyun.

Keyifli okumalar :) 

_Önceki Bölümden Kesit_

Kan ter içinde gözlerimi açarken, yutkunmak işkence gibi gelmeye başladı. Boğazım resmen kupkuruydu. Nerede olduğumun farkına vardığımda ise gözlerim irileşti. Odamdaydım.  Az önce kabus mu görmüştüm? Kolumda hissettiğim acıyla dişlerimi sıkarken, yataktan kalktım. Nasıl göründüğümü bile umursamadan açtığım portaldan, Alec'in odasını düşünerek geçiş yaptım.

Alec

Duvara yasladığım bedenin dudaklarını sömürürken, ne aldığım tat, ne de vermeyi başaramadığı zevk, umurumda bile değildi. Aynı şekilde Magnus'un bedenimde oluşturduğu etkiyi vermediğini de net bir şekilde hissediyordum. Sırf bu yüzden de tahrik olmam zor olacak gibi görünüyordu. Gerçi şu an derdim ne tatmin olmak nede bu işten zevk almaktı. Var olmaya devam etmek için ihtiyacım olan şey Raphael'in bedenine sahip olmaktı. Hepsi bu. Dahası tüm bu olanlar bittikten sonra Magnus'un bizi görmesini istiyordum.

Raphael, dudaklarımızı ayırmak için omuzlarımı kavrarken, bedenimi uzaklaştırmaya çalışıyordu. Ona engel olmak adına bedenimi ona daha fazla bastırırken, dişlerimi alt dudağına geçirdim. Dudaklarını benim için aralaması gerekiyordu. Tüm isteklerim, Raphael'in bir saniye önceye nazaran bedenimi daha kuvvetli bir şekilde itmesiyle son buldu. 

Bedenim odanın diğer köşesine adeta uçarken, kolumu sert bir şekilde duvara vurdum. Aldığım darbeyle duvarın dibine çökerken, sinirlenmeye başlıyordum. 

"Alec, aklını mı kaçırdın! Ne yaptığını sanıyorsun?"

Perinin cümlesine tepki olarak, en alaycı şekilde gülmek istesem de, duygularımın aksine davranarak şaşkınlıkla ona bakmaya başladım. Sanki az önce Raphael'i zorla öpen kişi ben değilmişim gibi korkuyla derin nefesler alırken, "Raphael... Az önce... Ben..." diyerek sustum.