Kedicik

567 44 441
                                    



_Önceki Bölümden Kesit_

"Teşekkürler, Magnus."

"Ne için?"

"Bundan sonra yaşanacak güzel şeyler için... Şimdi uykuna dönebilirsin. Uyandığında Alec yine seninle olacak."

William'a cevap verme gereği duymadan gözlerimi kapattım. Zaten çok uzun sürmeden de uyku benliğimi ele geçirdi. Fark etmediğim şeyse rüyalarımın Alec'in cennetine uyanması olduğuydu.


Alec

Dokunduğum yumuşak saçların verdiği hisle, huzur içinde gözlerimi araladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Dokunduğum yumuşak saçların verdiği hisle, huzur içinde gözlerimi araladım. Zihnim her ne kadar gelgitler yaşıyor olsa da, şu an odaklanmak istediğim tek şey harika hissettiren saçların sahibi olan, sevdiğim adamdı. Başımı aşağı doğru eğdiğim de, Magnus'un başını çıplak göğsüme yerleştirdiğini gördüm. Ellerimi, uyurken bile onun üzerinden çekemezken, şu an ona dokunmadan durmayı hiç ama hiç istemiyordum. 

Magnus'un huzurlu uykusunu bölmek istemediğim için, yataktan kalkmayı aklıma bile getirmezken, saçlarını okşamayı sürdürdüm. Sanki ona dokunmazsam ellerimin arasından kayıp gidecekmiş gibi hissediyordum. Bu his benliğimi ele geçirdiği anda ise, zihnimde beliren tek isim William oluyordu. Magnus'un mutlu olduğunu, bana yansıyan tek duygusunun bu olduğunu bilsem de, şüphe damarlarımda akan kana ben istemesem de, eşlik ediyordu. 

Mutluluk hızlı bir şekilde bedenimi terk ederken, şüpheler cevapsız soruları da peşinde sürüklüyordu.

Uyanık mıydım?

Magnus ile gerçekten burada mıydım? 

Yoksa bu sadece en büyük kabuslarımın başlangıç noktası mıydı?

William'ın sayısız kere zihnimi tecavüz etmesine maruz kaldıktan sonra, gerçekle kabus arasındaki algımı kaybetmem şaşılacak bir durum olmaktan çıkıyordu. Aksine o kadar tanıdık geliyordu ki, William ve yarattığı kabuslar adeta rutinim haline gelmişti. Zihnimde çakan şimşeklerin ardından ise, işkence mahzenine dönüşen o küçük odada, olanları anımsamaya başladım. 

Düşünmek istemiyordum. 

Görmek istemiyordum. 

Hatırlamayı hiç istemiyordum. 

Yine de yaşadığım acı hissi peşimi bir an olsun bırakmıyordu. Cadı ve büyücülerin ruhumu yok etme pahasına yaptıkları işkencenin anıları bile, acı çekmeme sebep oluyordu. Daha da kötüsü tüm olanlar William'ı haklı çıkarmaya yetiyordu. 

Obscuration [Malec]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin