Obscuration [Malec]

Zaman

Uzun bir aradan sonra yeni bölüm atmayı başarabildim. Ara vermek zorunda kaldığım için üzgünüm. En kısa zamanda diğer hikayeme de bölüm atmayı planlıyorum. Umarım bunu başarabilirim.

 Keyifli okumalar ♥

_Önceki Bölümden Kesit_

"Ne yaptın?"

"Küçük bir lanet. Önemli bir şey yok. Ayrıca kanatlarım güzel değil mi?"

"Bu normal değil, Magnus."

"Olabilir. Onları sevdim."

"Yine de..."

"İstersen gidebilirsin, Raphael. Ama gelmek istediğinde önce bana haber vermelisin."

"Neden?"

"Evi lanetledim. Benim varlığım dışında kimseyi kabul etmeyecek şekilde..."

Magnus

Açıklamama karşılık Raphael'in tepkisine, gülümsemek istedim. Ama içten içe hissedemediğim duygular bir yana, tamamen düz olan ifadem mimiklerimin bile oluşmasına izin vermiyordu. Bu yüzden de bakışlarımı periden uzaklaştırarak yeniden kanatlarıma odaklandım. 

Alevlerin kızıl renginin, yerini alan siyahlık nedensiz bir şekilde daha iyi hissettiriyordu. Aynı zamanda yaydığı karanlık aura, tenimin normal ısısını düşürürken buz kesmesini sağlıyordu. Bu da garipti. 

Çünkü ateş perilerinin en önemli özelliklerinden biride vücut ısılarının diğerlerinden daha yüksek olmasıydı. Yine de üşüdüğümü hissetmiyordum. Sadece garip bir şekilde bu durumdan ötürü huzurluydum. 

"Bu kadar şey gerçekten gerekli miydi? Yalnız kalmak istediğini söylesen, seni kimse rahatsız etmezdi, Magnus."

Raphael'e gerçekten mi dercesine bakarken, gözlerimi devirdim. Beni anlamasını bekliyordum. 

"Onun ne kadar ısrarcı biri olduğuna tanık oldun. Bu yüzden gerekliydi. Dediğim gibi artık gidebilirsin. Öğrenmem gereken her şeyi öğrendim."

"Yalnız kalma konusunda emin misin? Belki de seninle kalmalıyım. Bu halin..."

Bakışlarımdaki ifadesizlik yerini bilindik bir duygu olan öfkeye bıraktığında, Raphael sessizleşti. Öfkemi hissetmiyor olsam da, hala gösterebiliyor olmak işime yarıyordu. Bundan sonra anlaşılan öğrendiğim tepkileri kullanacaktım. Her ne kadar hissetmiyor olsam da...