Obscuration [Malec]

Arınma

Şimdiye kadar kaosları ne kadar memnun kaldığınızı bilmiyorum. Ama bu kez kaos için ayrı bir uyarı yapma gereği hissettim. Yorumlarınızı merak ediyorum. Birde hikaye içinde William için bir görsel kullandım. Onu hayal etmek size kalmış. Sadece söverken Alec'in yüzünü hayal etmeyin istedim.

Keyifli okumalar.

_Önceki Bölümden Kesit_

Şu an son derece mutluyken, William'ın tehdidini unutmaya çalışarak gözlerimi kapattım. Ama elbette o kendini unutturacak biri değildi. Çok geçmeden de, uykuya dalmadan hemen önce onun sesi zihnimde yankılandı.

"Mutlu saatlerinin tadını çıkar, Alec. Bir idam mahkumunun son arzusunun yerine getirilmesi gibi..."

Alec

William'ın sesi tüylerimi diken diken etmeye yeterken, Magnus'un belini daha sıkı kavrayarak kendime çektim. Sevdiğim adamı, benden almasına izin veremezdim. Vermeyecektim.

"İstediğin kadar varlığımı görmezden gelmeye çalış, Alec. Ne istediğimi çok iyi biliyorum ve onu almaya fazlasıyla yakınım. Yapacaklarımı engel olamayacaksın."

William'a cevap vermek yerine, burnumu Magnus'un saçlarına gömmeyi tercih ettim. Ciğerlerime dolan kokusuyla sakin olmaya çalışırken, onun çoktan uyuduğunu tenime çarpan düzenli nefesinden anlayabiliyordum. Aslında... Bende son derece yorgundum. Ama uyumak kesinlikle istemiyordum. Sanki gözlerimi kapattığım anda onu kaybedecekmiş gibi hissediyordum.

Zihnimin içinde dönüp duran şeytan yüzünden, aklımı toparlamam gerekiyordu. Yapabileceğim bir şeyler olmalıydı. Ama ne yapmam gerektiğini gerçek anlamda bilmiyordum. Onun bedenim de var olma sebebi bile benim güçlü olmamdan kaynaklanıyordu. Yine de, Serenity'nin evinde olanlardan sonra, kendimi ona karşı fazla zayıf hissediyordum. Ama pes etmemem gerekiyordu. Nefes aldığım sürece, pes etmeyecektim.

"Yakında pes edeceksin, Alec. Bunun olmasını sağlayacağım."

Duyduğum ses zihnimde yankılanırken, tenimden geçen ürperti eşliğinde gözlerim karardı.  Nefesim kesiliyor, ciğerlerimdeki hava bedenimi hızlıca terk ediyordu. Neler oluyor dememe kalmadan, hissettiğim lanet olasıca boşluk hissiyle kala kaldım.

Gözlerimi istemsizce araladığımda ise gördüğüm yüz, hareketsiz kalmama sebep oldu. İlk bakışta onu tanımadığımı söyleyebilirdim.  Ama gözleri, adeta ben William'ım diye haykırırken, sen kimsin sorusu koca bir saçmalık olurdu.