When I am With Miss Clumsy (Season Two)✔

Action 123: Kuya 'Ngot

Pating's POV

Yakap ni Clumsy si Sandwich habang nakaupo sila sa hagdan. Si Sandwich nilalaro ang buhok niyang nakalugay habang siya naman nakatulala sa sahig. Bakas ang takot sa mga mata niya.

Kanina malungkot siya, kanina umiiyak siya, kaninang nag-aalala siya at natatakot... Lahat ng yon nasasaktan akong makita sa kanya. Pero mas lumala ang sakit na nararamdaman ko ng ako na ang dahilan ng takot niya.

Inalis ko ang tingin kay Clumsy at napahilamos ako sa mukha. Hindi ako natatakot na magpakatotoo sa kanya at ipakita na ganoon akong klaseng tao. Hindi para ipagmalaki na ginagawa ko yon para protektahan siya, kung di para ipakita sa kanya kung ano ang tinuro niya sa akin. Siya, siya ang nagturo sa akin na magpakatotoo. At umaasa akong kaya niya akong tanggapin. Hindi siya nagsisinungaling sa akin at gusto kong ganoon din ako sa kanya. I am more than those things she had saw. But still, I want her to accept me. I am not scared to show off, but I am scared that if I show the worst part of me... She'll be more scared... And she'll get away from me.

'If she will... I rather be dead.'

Tiningnan ko ulit si Clumsy at saktong lumabas si Sandra mula sa isang kwarto kaya bumaba si Sandwich sa kandungan niya at napadako ang atensyon niya kay Sandra. Tumayo ako sa sofa at tumingin din kay Sandra.

Nginitian niya kami, "Nagpapahinga na ang kaibigan niyo. Nalinis ko na ang sugat niya. Buti walang bala sa loob at daplis lang. Kung meron, dapat sa hospital kayo dumeretso."

"Mama!" sigaw ni Sandwich habang pilit umaakap sa ina na may hawak na mga gamit na pinanglinis sa sugat ni Ian. Hindi na sumama si Old man at umuwi sa basement nila.

"Baby wait okay? Maglilinis lang si Mama." Sumimangot si Sandwich pag-alis ni Sandra at sinalubong siya ni Clumsy.

Binuhat niya ang bata at nginitian ito. Lalapitan ko sana siya ng tumalikod na siya at naglakad paakyat sa hagdan.

'Aah shit. Shit!'

Inis kong sinipa ang sofa at napahilamos ulit sa mukha. Damn it's fucking hurt! She's ignoring me and this is shit! Shit! Bullshit, Em!

THE day after yesterday is still worst for me. Hindi ako kinakausap ni Clumsy. This is the fucking first time that she did ignore me even if we are just this close. In one roof, I see her walking pass by me. I see her talking to everyone but not to me. I see her smiling and laughing to Sandra, Sandwich and Ian while towards me? I feel like I am not existing. Fuck these hours and I want to cry.

Mas masakit pa to kaysa mag-antay ako sa kanya ng 14 hours. Ngayon kasama ko siya, malapit ako sa kanya, nakikita ko siya pero parang wala lang ako sa kanya. This is fucking cliche but yes, I am so close to her yet I am still too far. Too far that she even didn't see my existence. And the fucking worst part in it? The reasons in my head isn't deep as the ocean. And I am diving too far to get the accurate reasons but damn it I am in dead end!

Tinapon ko sa paanan ang upos ng sigarilyo at tinapakan ito. Kumuha ako ng panibago at sinindihan gamit ang lighter na hawak. Inutusan ko si Paejun na bilhan ako. Kinailangan ko pa siyang takutin para sumunod. Nilagay ko sa bibig ang panibagong sigarilyo.

Napabuntong hininga ako matapos humigop ng unang beses. Kinagat ko ang ibabang labi habang nakatingin sa malamig na sahig. Pagabi na at nasa tapat ako ng pintuan ng mansyon, nakaupo sa hagdan habang nag-iisip.

Pero kahit anong isip ko, nauuwi ako sa katotohanang... Natatakot sa akin si Clumsy.

"Bullshit!"

Hindi ko na alam! All these time I thought that she isn't scared at me. I mean, yes she maybe scared but not that much to the point that she will not going to approach me. Pinagmalaki ko sa ama niya na tanggap ako ng anak niya. I am happy realizing that she has accepted the worst in me. But I forgot that there is still more the worst in me hidden beneath my body, that I am still not showing. It's not just a matter of acceptance for both of us, but a matter of taking a risk. Taking a risk to be with each other.