When I am With Miss Clumsy (Season Two)✔

Action 180: The Best!! <3

Pape's POV

I am wiping my sweat after I push back the man who tried to punch me. Biglang dumating si Ji Kim para salagin ang pagsugod ulit ng lalaki sa akin. Jusko po! Hindi ko naman naisip na hanggang dito sa labas lalaban sila!

"Are you okay, boss?"

"Y-yes. Yes. T-try to check if Mafi is there already." Tinuro ko ang lagusang napag-usapan namin at agad siyang tumango at umalis. Pero iba ang mga lumalabas doon at hindi mga kakampi ko! Puro lalaking gustong tumakas. At sa pag-aakalang huhulihin namin sila bigla na lang silang sumusugod.

Wala naman akong ginagawa sa kanila! Inaantay ko lang ang anak ko! Pero wala parin siya... Sila. Kinakabahan na ako sa mga nangyayari. Hanggang sa sumugod na ang mga pulis. At kumonti ang mga kalaban. Tumakbo ako sa lagusan at inantay si Mafi.

Pero saglit pa si Minji at Lean ang natatanaw ko habang may mga akay-akay na kasamahan. Tiningnan ko kung isa ba iyon sa mga kaibigan ng anak ko at napabuntong hininga ako ng puro tauhan ni Minji ang napuruhan. Nakasunod ang mga kasama ni Lean na hinihingal din. Ji Kim help them carried the casualties back to our cars.

"M-mafi? Where's Mafi!?"

"Wala pa sila rito!?" Pasigaw na tanong ng dalaga'ng si Jai. Agad akong napailing.

"B-bakit? Nasaan sila!?"

Nagtitigan sila ni Lean at si Lean ang tiningnan ko. "Where did your grandsons brought my daughter!?"

Hindi sila sumagot at nagsimula na akong kabahan. Wala silang sinasabi at mukhang wala silang alam. Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko. "Minji? Lean!? Where's your grandson and my daughter!?"

"Pape?"

Mas bumilis ang tibok ng puso ko ng marinig ang boses na iyon. Pero hindi na dahil sa kaba. Unti-unting naging dahilan ang tuwa. I slowly look at my left side. Only to meet my daughter's crying eyes. Kunot ang noo niya habang hindi makapaniwalang nakatingin sa akin.

I was surprised. Stiffen and shock written in my face. Nagkakarera ang mga butil ng luha sa mga mata ko habang nakatingin ako sa kanya. But she look up on Mafi who's at her right side. Napatingin din ako kay Mafi. He nod at my daughter. Napayuko ang anak ko at napatakip sa kanyang mukha. Her shoulders are moving up and down while her sobs and cries grew louder and louder. The time take slows as I run towards her.

I hug her tightly as if my life depends on this hug. She's warm... She's crying a loud and she slowly hug me back.

"A-ah-n-nha-nhak..." I tried to whisper between my heavy breathing. I am sound weak. But she... She isn't.

"PAPAAAAA!" She shouted her feelings. Nararamdaman ko ang pagpadyak niya sa lupa habang mahigpit akong yakap. Sumisigaw habang umiiyak at hinahabol ang hininga.

"O-oo. Opo. Si P-papa t-to. Si Papa 'nhak. Si papa. Andito na si Papa..." Pilit ko siyang pinapatahan at hinihimas ang likod niya pero umiiyak niya akong pinanggigigilan habang mahigpit na yakap-yakap.

Nagsisisi na ako... Nagsisisi na ako. Nagsisisi na ako! Simula noon... Sa mga desisyon kong akala ko tama para sa kanya. Siguro nga nailigtas ko siya mula sa mga taong mapanganib. Pero hindi ko kailanman siya nailigtas mula sa pangungulila. Ngayon ko nararamdaman lahat pagkukulang ko. Pilit kong niloloko ang sarili ko na ayos lang siya, na para sa kapakanan niya kung bakit ako lumayo... Na maililigtas ko siya dahil sa desisyon ko.

Pero kabaliktaran lahat. Dahil sobra-sobrang sakit ang naibigay ko sa kanya. Sobra-sobra... Nanghihinayang ako sa lahat ng araw na wala ako sa tabi niya. Sa bawat paggising niya sa umaga. Hindi ko siya maihatid sa pagpasok sa school o maabutan ng mga laruan. Hindi ko siya nagawang yakapin...