Dziennik Najemnika I

WILK

Rozdział 9

Wieczór filmowy o wilkołakach był najgłupszym pomysłem, na jaki wpadł ktokolwiek na 141.

Z początku Ghost był nieco rozbawiony tym pomysłem. Pierwsze cztery filmy były tandetne, sprawiały, że jego sytuacja wydawała się mniej fantastyczna i niemożliwa, łatwiejsza do opanowania. Przynajmniej transformacja nie jest mu narzucana przy każdej pełni księżyca, pomyślał, tylko wtedy, gdy jego emocje sięgają zenitu.

Ale potem wyrósł mu pieprzony ogon!

Mydło było tam, aby go uspokoić i pozbyć się go, dzięki Bogu. Jednak Duch po prostu czuł się na krawędzi, czekając na kolejną nagłą przemianę.

To po prostu nie ma dla niego sensu. Nie był zły ani przestraszony podczas rozmowy z Soapem, nie pamięta koszmaru, kiedy obudził się jako wilk, więc dlaczego wilk wychodził przypadkowo?

Nie trzeba dodawać, że paranoja stała się bliskim towarzyszem Ghosta tamtej nocy. Kilka ostatnich filmów, które obejrzało 141, również nie przyniosło Duchowi żadnej przysługi.

Roach, Laswell i Gaz prawie nie zwracali uwagi na filmy. Soap, König, Alejandro i Rudy zasnęli o siódmej, a energia zasnęła razem z nimi. Price obudził się oszołomiony przy ósmym filmie i w połowie zwrócił uwagę. Około dziewiątego Soap oparł głowę na ramieniu Ghosta.

Nie żeby Duch się tym przejmował, był całkowicie obojętny na łagodną twarz Soap, jego cichy oddech i słodki sposób, w jaki trzymał miskę popcornu w swoich ramionach, jakby to było wypchane zwierzę.

Nie żeby Duch uważał Szkota za uroczego!

Ponieważ nie jest. To dorosły facet z licznymi ciałami. Ghost widział intensywne spojrzenie w oczach Soapa, kiedy ten powoduje eksplozję wstrząsającą ziemią, i to jest dalekie od tego, co Ghost uznałby za urocze. To sprawia, że ​​jego serce trzepocze mimo wszystko.

W każdym razie…

Ostatnie trzy filmy o wilkołakach, na których się zakończyły, wydawały się mieć wspólny temat. Ciąg morderstw jest spowodowany przez nieznanego zabójcę, bohaterowie prowadzą śledztwo, wilkołak zostaje ujawniony, zabija połowę głównych bohaterów, a następnie zostaje zastrzelony i zabity.

Przebrnęli tylko przez połowę ostatniego filmu, zanim Price i Laswell postanowili nazwać to nocą, a Gaz i Roach ze zmęczeniem zgodzili się. Ale filmy zrobiły już wrażenie na Ghost. Utrwalenie prawdy o statusie Ghosta jako potwora, czekającego na jego brutalny koniec.

Strach zadomowił się w jego umyśle, obraz psa, który go ugryzł, wracał, by go prześladować. Jego umysł zastępuje psa sobą. Krew sącząca się z jego głowy z rany postrzałowej, podobnie jak pies i wilkołaki na dużym ekranie.

Ghost praktycznie leciał prosto do swojego pokoju, gdy tylko telewizor się wyłączył, pragnąc samotności i nie chcąc, by ktokolwiek był w jego pobliżu, gdyby jego wzmożone emocje skłoniły go do odwrócenia się.

Sam sobie z tym poradzi. Powinien sam sobie z tym poradzić. Price i pozostali mogą myśleć, że mogą ją okiełznać, kontrolować tę cholerną bestię, ale Duch wie, że to niemożliwe. To dzikie zwierzę, doskonała maszyna do zabijania.

Tak jak on.

Ale w przeciwieństwie do niego, nie dba o różnicę między przyjacielem a wrogiem.

Potwór rozerwałby 141 bez litości.

Dlatego Ghost musi sam go trzymać w zamknięciu. Trzymaj jego emocje na wodzy. Żadnych słabości, nie ma miejsca na błędy, musi to ograniczać.

Ale bicie serca dźwięczy mu w uszach, bijąc z piersi jak latarnia morska.