Dziennik Najemnika I

Piękne oczy

Rozdział 3

W doświadczeniu Ghosta śmierć jest o wiele łatwiejsza niż życie.

Budzi się w trakcie przenoszenia go przez pielęgniarki. Krzyczy, wyrywa struny i coś mu płynie w żyłach, ale nie czuje bólu. Są ludzie, którzy próbują go przygwoździć, mówiąc mu, żeby się uspokoił, ale on tylko przeklina ich, krzycząc, że Rudy potrzebuje pomocy.

Lekarz wstrzykuje coś do jedynej kroplówki, jaka mu pozostała, i znika jak światło.

Kiedy budzi się po raz drugi, boli go każda część ciała. Jęczy, zwija się na brzuchu, jęczy i modli się do Boga, w którego nie wierzy, by pozwolił mu kurwa umrzeć. Niech umrze, niech idzie do piekła.

Płacze jak kopnięty szczeniak i sięga w lewo, widząc, że kapią na niego opioidy.

Był czas, kiedy był od nich uzależniony. Price umieścił go na jakimś intensywnym odwyku, upewniając się, że jego najlepszy żołnierz nie ma tego gówna.

Naciska przycisk, czując przypływ czegoś zimnego, po czym wzdycha głęboko, gdy zaczyna go to drętwieć.

Zanim traci przytomność, przysięga, że ​​widzi Roacha trzymającego pluszowego zwierzaka w brzydkiej kurtce w szkocką kratę, wpatrującego się w niego. Niemal patrząc na niego ze smutkiem.

Jest pokryty brudem. Śmierdzi jak benzyna, krew kapie głośno na podłogę. Połowa jego twarzy jest roztopiona, patrząc na niego tymi martwymi oczami, które widział, zanim sam umarł.

Duch zamyka oczy i zaciska zęby.

Czasami żałuje, że nie umarł w tej dziurze

Czasami wydaje mu się, że jakaś jego część to zrobiła.

Price dostał wiadomość, że Ghost jest w szpitalu. Od razu wiedział, że coś pójdzie nie tak.

W szpitalu było zbyt wiele czynników wyzwalających, które mogłyby doprowadzić Ghosta do epizodu, zwłaszcza z lekami płynącymi w jego żyłach.

Czekał na to wezwanie. Nawet jeśli umieścił tam żołnierzy dla Ghosta, takich, którzy wiedzieli, co robią, wiedział, że Ghost jest w jego mocy i wiedział, że skończy się to złą decyzją.

I dostał to wezwanie.

Przedziera się przez wszystkie pokoje, biegnie za małą pielęgniarką, która wzywa Code Green i wszystkie informacje, które mają na temat Ghosta. To niewiele, ale bardziej martwią się tym, jak niebezpieczny może być ten człowiek, zwłaszcza przechodzący epizod.

Na zewnątrz pokoju stoi dwóch dużych żołnierzy i trzyma broń. Jedna duża pielęgniarka, która ze sposobu mówienia jest ekstrawaganckim homoseksualistą, stara się mówić cicho i delikatnie.

„PIERDOL SIĘ OD RAZU!”

Price delikatnie kładzie dłoń na ramieniu mężczyzny, który wygląda na spanikowanego i przestraszonego. Może jest nowy. Może nie jest przyzwyczajony do widoku mężczyzny o wzroście 185 cm, trzymającego innego pacjenta w ramionach i celującego prowizoryczną laską w grupę ludzi.

Oczy ducha są zaszklone, ciemnobrązowe oczy dalekie.

Nie ma go tu teraz.

Cena to wie.

Raport powiedział mu, że zarówno on, jak i Rudy byli prawie całkowicie wstrząśnięci po wybuchu. Rudy niestety oddał swoją kevlarową kamizelkę dziecku na grzbiecie Ghosta, które chroniło jej ciało przed wieloma kulami rykoszetującymi w tłumie, starając się zapewnić jej jak największe bezpieczeństwo, małe niewinne dziecko przez całe życie żołnierza.