Dziennik Najemnika I

WILK

Rozdział 10

Minęły trzy dni od wieczoru filmowego. Trzy dni, odkąd Soap ostatni raz widział Ducha. I bez względu na to, jak bardzo Soap próbuje go wyśledzić, Ghost zawsze wydaje się być poza zasięgiem.

Jedynym powodem, dla którego Soap wie, że Ghost wciąż jest w bazie, jest wycie, które słyszy każdej nocy. Jasne, większość może zignorować to, jak blisko to brzmi, biorąc pod uwagę, że baza jest otoczona dużym lasem, ale Soap wie, że to Duch wydaje te smutne wycie.

Ale próbuje, jak może, po prostu nie może ustalić lokalizacji Ghosta, aby zapytać, czy wszystko w porządku.

Dlaczego ten skurwiel musi być taki nieuchwytny.

Soap wie, że Duch próbuje go unikać, jak się wydaje, unikać wszystkich. Ale za nic w życiu Soap nie może zrozumieć, dlaczego.

Może wieczór filmowy o wilkołakach był zbyt wcześnie na żart.

Ale z pewnością nie był to taki zły pomysł. Filmy o wilkołakach mogą być tandetne i zbyt dramatyczne, ale to nie tak, że Duch wziąłby sobie do serca wszystko, co obejrzeli, prawda?

Z drugiej strony… połowa tych filmów kończy się zabiciem wilkołaka. Podkreślając ideę, że są zabójczymi potworami…

Dodajmy do tego fakt, że Ghost od pierwszego dnia wyrażał niechęć do swojej likantropii… i wydawał się dość wstrząśnięty ogonem, który przypadkowo przywołał podczas ich rozmowy… Ghost prawdopodobnie wziął sobie te filmy do serca…

To dlatego Soap nie lubi hollywoodzkich przedstawień wilkołaków.

Wieczór filmowy o wilkołakach był gównianym pomysłem.

Soap musi znaleźć Ducha. Teraz.

Już szukał Brytyjczyka mierzącego 6'4, ponieważ wszyscy poza nim zebrali się na boisku treningowym. W końcu spotykam księcia Cadenę.

To na pewno trochę ekscentryczny facet, którego wiedza o wilkołakach dorównuje wiedzy Soapa. Chociaż zdecydowanie mają przewagę Soap w znajomości psiego zachowania.

Po dziesięciu minutach rozmowy Duke'a o różnicach między wilkami europejskimi i amerykańskimi, zauważono nieobecność Ghosta.

Więc Price wysłał Soap'a, aby go odszukał. Myśląc, że Szkot będzie miał łatwiej ze względu na ich bliski związek.

Problem w tym, że nie jest mu łatwo.

Soap sprawdził pokój Ghosta, stołówkę, budy, w których przebywa Riley, ławki dla palących, na których rozmawiają późno w nocy, kiedy żadne z nich nie może spać. Ale Ghost nigdzie nie można znaleźć.

Zostało tylko jedno miejsce, w którym Soap nie zajrzał. Miejsce na skraju bazy, gdzie leży zepsuty jeep.

Jest tam odkąd 141 przybyło do tej bazy i prawdopodobnie będzie tam po nich. Powód, dla którego się tam znajduje, jest niejasny, coś w tym jest, że jest to szczęście. A może to było dobre pieprzenie…

Tak czy inaczej, jest to miejsce częściowo zajęte przez Ghosta. Tylko Soap i Roach mogli zajmować miejsce obok niego, Soap zbyt często korzystał z tego przywileju.

Rzeczywiście, Soap znajduje Ghosta na przednim siedzeniu. Oczy zamknięte, ciało pochylone nad kierownicą. Soap widzi, jak jego klatka piersiowa unosi się i opada, ale nie słyszy oddechu, więc można śmiało powiedzieć, że Duch nie śpi.

„Odejdź, Soap” — szorstki głos Ghosta wyszeptuje z jego zgarbionej pozycji.

„Wiedziałem, że powinienem zostawić mycie włosów na jutro” — Soap próbuje poprawić nastrój Ghostowi.