HACKED: CODE X

CHAPTER 50: HAPPY BIRTHDAY

Pinagmasdan ko mula rito sa taas 'yung pag alis ng mga sasakyan sa harap ng bahay nila Ascen. Kasama na si Rune na tumingala pa rito at kumaway.

Bigla namang pumasok sa utak ko 'yung gift.

"Where's my bag?" I suddenly asked Ascen.

"Oh." Tinanggal n'ya 'yon sa pagkakasuot sa kan'ya. "Here."

Hindi ko man lang napansin na nakasuot parin pala sa kan'ya.

Inabot ko naman 'yung bag.

"You might want to sit down." He said.

"S-sure." Naiilang kong sabi.

Kumpara sa mga araw na naiiwan kaming dalawa ni Ascen, either sa com shop o sa bahay nila Rune e mas iba 'yung pakiramdam ko rito sa bahay nila ngayon. Kung nu'ng mga nakaraang araw e naprepredict ko pa 'yung mga pwede naming pag usapan tuwing maiiwan kaming dalawa, ngayon hindi na.

Ang bilis parin ng tibok ng puso ko. Halos marinig ko na sa sobrang bilis at lakas.

I took a deep breath, feeling a mix of excitement and nervousness. This was an important moment for me—I really wanted to show Ascen that I cared deeply about him, I don't know how, it's just because he's concerned to me, and our connection meant something to me.

"Sorry pala kina mom kanina, and the things she said about me." Ascen said.

Nataranta naman ako. "No, it's okay." I said. "I don't feel uncomfortable at all." I added.

He chuckled making me stare at him. "That's true by the way." He said. "All what mom said was true." He added. "It's hard for me to approach anyone, or to have more friends. It's jus that I don't wanna—well, I really don't wanna have more friends." Bigla s'yang nailang. "Maski ako nagtataka kung anong nangyari at nagiging komportale na ako sayo."

Hindi ako nakaimik sa sinabi n'ya. Nagsisink in lahat ng sinabi n'ya sa utak ko. Nakakainis. Wala akong masabi.

Gusto ko pagsususuntok suntukin 'yung sarili ko nang biglang tumahimik.

Ano na Gwyn, isip ka baliw— 'yung gift.

Agad kong ibinaling 'yung tingin ko sa bag ko tsaka binuksan.

At nu'ng makuha ko 'yung box na naka gift wrap sa loob ng bag ko ay tumingin ako sa kan'ya.

And then offered a shy smile.

"Happy birthday, Ascen." Halos manginig ang boses kong sabi.

I then, extended the gift towards him. Damn. My hands trembling ever so slightly.

Tapos nababahala pa ako ibigay kasi paano kung hindi n'ya magustuhan 'to.

Napatingin ako sa kan'ya na ngayo'y nakatitig na sa akin. Ang bilis ng tibok ng puso ko.

May hindi ako maintindihan. Hindi ko alam kung ano talagang nararamdaman ko. Parang hindi ko pa 'to nararamdaman dati. Hindi pamilyar kaya hindi ko alam kung ano.

Tahimik lang ang paligid, malakas ang malamig na hangin. Nanginginig ako, ang bilis ng tibok ng puso ko. Hinahangin 'yung mga hibla ng buhok ko na tumatama sa buong mukha ko.

Hindi ko maalis 'yung titig ko sa kanya.

The dim moonlight cast a soft glow upon his features, accentuating his sharp jawline and the curve of his lips. His eyes, reflecting the starlit sky above, held a depth that seemed to hold a universe of emotions.

Inches apart from each other, halatang halata ko kung gaano kaperpekto 'yung kutis n'ya sa mukha. Ngayon ko lang s'ya natitigan ng ganito kalapit.

Then, my gaze lingered on his lips, their shape gentle and inviting. Bumabalik sa utak ko 'yung mga conversations na napagpalitan naming dalawa, mga sinabi n'yang nagbigay ng comfort sa akin, mga sinabi n'yang isinisigaw kung gaano s'ya kabait, at 'yung labi n'yang kapag minsang ngumingiti e nagiging dahilan para bumilis 'yung tibok ng puso ko.

Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa kan'ya. Hindi ko matantsa kung gaano kaganda 'yung panlabas at panloob n'yang tinataglay. 'Yung pagiging concern n'ya, na hindi ko alam kung nature n'ya na ba talaga.

My heart swelled with a mix of emotions—admiration, affection, and a growing desire for something more. Pero hindi ko alam kung ano 'yon.

Pero sa ngayon, hindi na 'yon mahalaga. Sa pamamagitan ng pagtitig ko palang sa kan'ya napapanatag na agad ako at nalilimutan ang mundo.

"Thanks Gwyn."

Napasinghap ako sa bigla n'yang pagsalita pagka abot ng regalo ko.

"Welcome Ascen." Nag iwas tinging sabi ko. "You can open it by the way."

Kanina pa ata ako nakatingin sa kan'ya. Nakakahiya.

Hindi s'ya kumibo, kaya napatingin ako sa kan'ya na ngayo'y binubuksan na 'yung binigay ko.

Kinakabahan ako.

At makaraan pa ang isang minutong pagbubukas ay iniangat n'ya 'yung laman no'n.

"It's a handmade bracelet." Nahihiyang sabi ko. "I made that last night." Dagdag ko pa.

May mga symbols 'yung beads na nilagay ko at pareparehong kulay itim at puti.

And it symbolizes strong friendship, love and care.

"Sorry, wala kasi akong maisip na pweding i-gift sayo—"

"Thank you."

Napatingin ako sa kan'ya. Nakatingin nanaman s'ya sa akin.

"I don't care about anything." He said. "Pero para sa akin ang laki na ng halaga nitong binigay mo, the fact that you made it yourself." He said. "Thank you Gwyn, I'm going to use this everyday, and I will appreciate it, very much."

Gusto kong maluha sa mga sinabi n'ya, pero pinipigilan ko lang 'yung sarili ko.

I really don't know what to feel.

"T-thanks." Naiilang kong sabi.

Nakita ko namang sinuot n'ya 'yung binigay ko.

"I never received gifts before that means so much to me." He said. "Sa dami ng regalo na I have received in the past, precious and unimaginable in value, e 'yung mga gifts na I can easily afford to buy." Tumigil s'ya saglit sa pananalita. "Now, it is only with you that I have received a gift that cannot be replaced by anything else."

He said while still looking at me.

Suddenly, a strong gust of wind blew, causing my hair to cover my face.

Nilamon nanaman kami ng katahinikan.

Both of us felt the surroundings.

Only the moon's rays and the stars served as light.

I strongly felt the rapid beating of my heart, yearning to break free from my chest.

He's really into something I don't understand.

"I'll promise I'll take care of this Gwyn." He said. "And thanks for making my day memorable. Sa lahat ng birthday eto pinakagusto ko." Nakangiting sabi n'ya.

Hindi ko na napigilan 'yung sarili ko at nginitian s'ya pabalik. "Thank you rin Ascen, hindi ko ini-expect na gan'yan mararamdaman mo sa binigay ko." Pinipigilan kong maluha. "Sobrang saya ko ngayon actually kasi napaka komportale ng pagtanggap sa akin ng pamilya mo."

Nakangiti parin ako, pero may halong emosyon.

"Pasensya na kasi nahihirapan din akong i-express kung anong nararamdaman ko at nagmumukhang hindi ako interested sayo, pero hindi Ascen. Lately nagiging mahalaga na rin presence mo sa akin at hinahanap hanap ko na. Siguro kasi ngayon lang ako nagkaro'n ng kaibigan na tumanggap sa akin ng buo kahit hindi ko pa masyadong kilala." Parang sasabog na 'yung dibdib ko. "At Ascen, pinapangako ko, susubukan kong tulungan ka sa problema mo, at hindi ka rin iiwan."