Kınalı Parmak 2

Dokuzuncu bölüm: Oydu ( part 2)

- Anne çok güzel buu
- Evet güzelmiş gerçekten.
- Alalım ne olur.
- Kızım her gördüğümüzü anlamayız ki. Yeter şimdilik bu kadar. Doğacağı zaman tekrar alışverişe çıkarız.
- Anne ama çok tatlı. Şuna bak.
- Bakiyim
- Çok tatlı değil mi?
- Evet çok tatlıymış dayısı. Ben alayım bunu yeğenime o zaman.
- Hayır Yasir. Ben alamadığımdan değil gerek olmadığından almıyorum. Yeteri kadar aldık zaten. İki giymeye büyüyecek.
- Biliyorum ablacığım. Benimde yeğenime hediyem olmasın mı?
- Olmuyor böyle ama..
- Aşk olsun abla..
- İyi hadi iyi . Ne ettin ettin aldırdın gene cadı.
- Aa anneciğim.
- Yeğenime laf yok.
- Heh birdi iki oldu.
- Heheheh
Dayım aldığımız kıyafetlerin ödemesini yapıp yanımıza geldi. Onunda kafası dağılmıştı biraz. İyi görünüyordu. Evdeki stresli hali geçmişti.
- Hadi bakalım küçük cadı. Şimdi nereye gidiyoruz ?
- Eve gidelim gülüm. Alacaklarımızı aldık. Başka alacağımız bir şey yok.
- Madem işiniz bitti bi yemek yiyelim o zaman abla.
- Paranı boşa harcama oğlum. Ev ne güne duruyor. Gidince yeriz.
- Aşk olsun abla. Param var merak etme.
- Zaten çocuğa da hediye aldın. Buna izin veremem. Acıktın mı sen ?
- Yok acıkmadım daha. Sizin için dedim.
- Bizde acıkmadık. Hadi eve gidelim. Ben en güzelinden yemekler yaparım sana.
- Siz bilirsiniz ne diyim abla. Arabayı şu tarafa park etmiştim. Oraya doğru yürüyelim o zaman. Biraz uzakta. Yorulcaksan siz bekleyin ben getireyim.
- Yok oğlum yürürüz iki dakka ne olcak.
Annemle ben önden dayım da arkamızdan arabaya doğru yürümeye başladık. Dayım beklemememiz için bizi indirip öyle park yeri bulmuştu arabaya. O yüzden nerede olduğunu da bilmiyorduk tam olarak.
- Dayı araba nerde bilmiyoruz biz. Sen önden gitsene.
- ...
- Dayı?
- ...
- Dayım nerde anne ?
- Bilmem burdaydı az önce gelir şimdi kızım. Bi işi çıktı demek ki . Biz devam edelim. Etrafa baka baka gidelim. Arabayı görürüz elbet.
- Tamam öyle yapalım.
- Aa Hafsa
- Kız yarına kadar bekleyemedin mi ? Napıyorsun burda ?