Kınalı Parmak 2

Yirmi sekizinci bölüm: Minibüs( part 1)

- Bekletme oğlum hemen git.
- Tamam anneciğim gidiyorum.
- Yaşlılar zaten ayakta kaldılar acele et oğlum.
- Merak etme anne 10 dakikaya ordayım inşallah.
- Çokta hızlı gitme. Allah korusun dikkatli git.
- Tamam anneciğim. Sen söyle bankta otursunlar ben yaklaşınca söylerim sana yola çıkarlar tamam mı?
- Tamam oğlum söylerim. Hadi dikkatli git.
- Görüşürüz.
Apar topar evden çıkıp misafirleri almak için ayarlanan minibüse bindim. Tutulan arabanın son anda işi çıkıp gelemediği için misafirlerden birinin minibüsünü kullanmak zorunda kalmıştık. Şoför de ben olmuştum. Çarşıda araba bekleyenler de yolda kalınca apar topar çıkmıştım yola. Yaşlı olmasalar o kadar sitres yapmayacaktı kimse aslında ama durakta belkide ayakta yaşlı insanları beklettiğimizi öğrenince telaş sarmıştı bizimkileri. Etraftan şoför arayacak zaman olmadığı için iş başa düşmüştü. Şikayetçi değildim. Küçük cadının düğününe bir yararım olduğuna seviniyordum üstelik. Sadece çok ani olduğu için afallamıştım.
- Efendim abisi aleykümselam.
- ....
- Evet gidiyorum şimdi.
- ....
- Misafirlerden birinin minibüsünü aldım.
- ....
- Ne kusuru abicim saçmalama.
- ....
- Sen boşver bunları salonda görüşürüz.
- ....
- Tamam hadi kapattım küçük cadı.
- ....
- Sizde. Aleyküm selam.
İyi insan lafının üstüne. Başı yapılırken bile düğününü yönetiyordu. Tam bi küçük cadıydı gerçekten.