Kınalı Parmak 2

Yirmi altıncı bölüm: Aleyna (part 1)

Sitresli ve heyecanlı geçmeye devam eden günlere, saatlere hatta dakikalara alışamamıştım hâlâ. Her geçen saniye sitresim de heyecanım da artıyordu. Yüzüp yüzüp kuyruğa gelmiştik artık. İşte tam olarak orda yoğunlaşıyordu duygular. Çünkü birkaç günlük olayı bir günde yaşamak zorunda kalmıştık. Nikah tarihi bu güne denk gelmişti. Biraz karmaşık, sıralaması bozuk ve en önemlisi sitresi yoğun bir gündü bu yüzden. Dün herkes gittiğinde yorgunluktan direkt uyumuştum. Zühre bile engel olmamıştı uyumama. Normalde magazin magazin diye diye uyutmazdı. O bile acımıştı halime. Yada daha verimli magazinler dinlemek için dinlenmeme izin vermişti bilemiyordum. Etrafımda deli bolluğu olduğu için artık ne yapacaklarını da kestiremiyordum. Akşam uyumama izin vermiş olması sabah da vereceği anlamına gelmediği için horoz gibi dikilmişti başıma. Sanki onun düğünü olacaktı. İnsan magazin diye erken uyanırımıydı ya. Ki uykuyla kan bağları oldukları halde. Yeminle hepsi gidikti bunların. Çocuğumun akıl sağlığını koru Rabbim. Babası, teyzesi, dayısı, kim varsa hepsinden Allah'ım.
Zorla morla uyandıktan sonra hızlı bir kahvaltının ardından hazır olarak bekliyorduk beyimi. Konvoy sesleri yaklaştıkça Zühre nin de gözleri parlıyordu. Evin küçük çocuğu olmadığı için o görevi de üstlenmiş ne kadara kapıyı açsam diye hesap ediyordu. Arabalar sırayla evin önünde durunca son kez kapıyı kontrol edip sırıtmaya devam etti. Bakalım kaç paraya verecekti beni.
- Selamün aleyküm.
- Aleyküm selam enişte.
- Kızınızı almaya geldik müsaadenizle.
- Tabiki müsade sizin damat bey ama ne yazık ki kapı açılmıyor.
300, 500, 700 derken para 1000 olmuştu. Zühre nin hâlâ açası yoktu malesef.
- Kızım yeter da .
- Aa bu devirde 1000 TL neymiş. Az ağırdan al kız kendini. 1000 TL ye vericezmi seni aa.. Elini cimri alıştırma enişte.
- Buyrun.
- 2000 i birden verdi kız.
- Tamam aç artık.
- Resmen hızlı açayım diye rüşvet verdi ya enişte ?
- Zühre!
- Tamam enişte açayım bare. İşiniz çok olmasa açmazdım da neyse..