Hazırlıklarımı bitirmiştim sonunda. Emin olmak için son bir kontrolden sonra abdestimi alıp namazımı kılmak için odaya yöneldim. Yetişmeyecek diye çok korkmuştum ama yetişmişti çok şükür. Aslında çok da tasvip ettiğim bir şey değildi. Geniş ailemiz çok istediği için kırmak istememiştim. Ani bir kararla bir gün kala yetiştirmiştim herşeyi. Çok büyük, gereksiz ve abartılı olmayacaktı zaten. Hepimiz bir arada olacaktık. Zaten bu sevinmemize yeterdi. Seccademi serip namaz başörtümü de başıma örttükten sonra namaza durmaya hazırdım artık.
- Aa bensiz..
- Erken geldin.
- İşi emanet ettim. Sonuçta bugün önemli bir gün.
- Hoşgeldin. Madem geldin geç öne de cemaat yapalım.
- Hoşbuldum. Şurdan öpeyim önce.. şimdi kılabiliriz işte.
Deli adam ya.. Seccadesini serip takkesini taktığına göre artık namaza durabilirdik.
Önce sünneti kılıp ardından beraberce farzını kılmıştık namazımızın. Kocam önde ben arkasında iki senedir yaşadığımız hayallerimi tekraren yaşıyordum. Neredeyse her gün bir vakitte olsa cemaat yapıp kılardık beraber. Her defasında ilk namazımızmış gibi mutlu olur gözlerimin içi gülerdi. İçim huzurla doluyordu bu anlarda. Rabbime dua ederken duama bakıp şükretmek.. tarif edilebilirmiydi ki..
İki rekat son sünnetimi kılmış tespihimi çekmeye başlamıştım. Kocam da namazını bitirmiş hızlı hızlı tespihini çekiyordu. Bunun anlamını çok iyi bildiğim halde bilmiyormuş gibi davranmak hoşuma gidiyordu. Hızlı hızlı çektiği tespihleri bitmiş olacak ki seccadesini toplayıp kenara koydu. Ve her zaman yaptığı gibi kucağıma koydu kafasını. Tespih çekerken ama özellikle tespih çekerken bayılıyordu kucağıma yatmaya. Duamda unutmayayım diye mi ilgisiz kaldığını düşündüğü için mi bilmiyorum. Şöyle Rabbimle başbaşa bırakmıyordu deli şey. İllaki dahil olacaktı. Hoş benimde hoşuma gitmiyor değildi bu durum. Onun ne zaman hızlı hızlı tespihini bitirmeye çalıştığını farketsem yavaşlatıyordum tespihimi. En ihlâslı şekilde yavaş yavaş talimli talimli tespih çekiyordum kucağıma yatabilsin diye. Çünkü tespih çekerken saçlarıyla oynamak, gözlerine bakmak çok hoşuma gidiyordu. Fırsat buldukça namazlarımızı denk getiriyorduk ve fırsat buldukça birbirimize vakit ayırıyorduk dua ederken.
- Yeyfıstıyıı..
Fırsat buldukça demiştim ya minik cadımız fırsat verdikçe demek istemiştim aslında.
- Anneciğimm. Uyandın mı ?
- Siz neydesiniz . Ben bulamadım sizi hiç..
- Burdaydık anneciğim namaz kılıyorduk gel.
- Yamaz kılmıyoysunuz. Babam niye senin kucayına yatmış . Kalk bakyim !
- Hahaha tamam gel bakalım prensesim kalktım. Ne zaman uyandın sen ?
- Yeni uyandım fıysatçı.
- Aa nerden öğrendin sen onu..?
- Annem sana diyoy ya.
- Haha Hafsaa..
- Anneciğimm. Sen babana deme tamam mı. Ben yanlışlıkla dedim. Öyle denmez babalara.
- Tamam annesi.
- Hadi bakalım sen odana git toka seç bende geliyorum tamam mı.
- Tamam annesi. Babiş sakın annemin kucayına yatma !
- Tamam prenses. Hadi bakalım toka seçmeye koş koş.
- Yavaş git anneciğim.
Arkasından takip ettikten sonra gittiğinden emin olup rahatlamıştım. Daha doğrusu rahatlamıştık. Bir yaşında bir çocuk ne kadar uyanık olabilirdi ki. Yeminle %500 babasının kızıydı.
- Ya görüyor musun hep senden öğreniyor böyle şeyleri. Çocuğumuz bana fırsatçı diyor resmen.
- Sahiden ne zaman duymuş ya. Çok nadir diyorum halbuki.
- İşte karıcığım öğrenmiş.
- İnşallah bir yerde demez.
- İnşallah yoksa bu senin 'yeyfıstıyı ' na benzemez.
- Onu da senden öğrendi. Çocuğun yanında deme diyorum.
- Ne olcak ondan canım.
- Oluyor işte. Birşey değil dayısına da birtanem diyo. Senden öğrendi.
- Hahaha ne yapalım kızımız zekiyse canım.
- Deme işte deme.
- Ya ne olcak karım birşey olmaz.
- Yeyfıstıyıı niye gelmiyoysun ?
- Heh işte bu oluyor bak. Çocuk anne demeyi unutacak sayende. Geldim anneciğiim..
Deli kocamın kollarından zorla kurtularak odadan çıktım. Babasının kızıydı. Birdi iki oldular. Ne yapacağımı şaşırıyordum. Kocamı bi noktada ikna ediyordum ama Sahra Süveybe ikna edilmesi çok zor bir çocuktu. Huyum kurusun o yönde de bana çekmişti. Yapma , söyleme dedikçe daha çok hoşuna gidiyor söylüyordu babasının kızı. Bütün sülaleye rezil olmadan şu günü atlatsak başka da birşey istemiyordum.
- Yeyfıstıyııı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kınalı Parmak 2
أدب المراهقينKimisi başladığı yerde biter Kimisi bittiği yerden başlar hikayelerin.. O mektup yeni hikayeler mi yazacak? Eski hikayeleri mi silecek ?