Kınalı Parmak 2

Yirmi sekizinci bölüm: Minibüs (part 3)

- Nasıl yardımcı olabilirim size ? Hala tedirgin görünüyorsunuz.
- Evet. Kimseye ulaşamadığım için endişeliyim. Siz gelinin yada damadın nesi oluyorsunuz?
- Ben gelinin kuzeniyim.
- Sen Hande nin kuzenisin yani?
- Hande mi ?
- Evet.
- Şüphelerinizde haklısınız sanırım. Çünkü bizim gelinin adı Hafsa.
- Nasıl ya ! Aynı yerde farklı düğünler için mi araba bekliyorduk yani !
- Öyle gözüküyor.
- Sonunda arkadaşım arıyor. Konuşayım.
- Tabii
- Ne diyorsun Handee !
- ....
- Ama ben bindim gittim. Gelcek şimdi dedin bana.
- ....
- Evet de kimse telefonu açmıyor ki..
- ....
- İşte bende sizin arabaysa kaçırmadan bineyim dedim. Hazırlığımız var diye.
- ....
- Off. Tamam.
- ....
- Nasıl gelemiyor ? Burda mı kalacağım !
- ....
- Tamam haklısın trafik olabilir ama..
- ....
- Tamam canım anladım ben. Gelicem gelebilirsem.
- ....
- Gelebilirsem gelicem dedim işte trip atmıyorum. Ben gelene kadar düğün bitecekse ne manası var. Gelmeye çalışacağım tamam mı. Görüşürüz.
Konuşmak için az ileri gitse de duyamayacağım kadar uzaklaşmamıştı. Konuşmasından anlaşılacağı üzere bir karışıklık olmuş ve yanlış arabaya binmişti. Ama şuan onu almaya kimse gelmiyordu. Telefonu kapattıktan sonra kafasını ellerinin arasına aldı. Hem sinirli hemde ne yapacağını bilemez haldeydi. Hiç tanımadığı bir insana nasıl tepki verirdi bilmiyordum ama denemezsem de içimde kalacaktı.
- Ben götüreyim sizi isterseniz.
- Teşekkür ederim. Otobüs geçiyor mu burdan ?
- Pek otobüs kullanmıyorum. Anacaddeden geçiyordur ama hangi araba nereye gidiyor, kaçta gidiyor pek hakim değilim.
- Eşyalarım da onda. Öyle olmasa şuan düğüne gitmezdim belkide. Hevesim kalmadı hiç.
- Teklifim hâlâ geçerli. Anladığım kadarıyla otobüs bulsanız da düğüne yetişmeniz zor.
- Öyle de.. Sizi tanımıyorum..
- Abii. Geldim niye çağırdın bu kadar acil ?
- Şimdi kabul edersiniz sanırım. Kardeşim de bizimle gelecek.
- Tamam o zaman. Teşekkür ederim.
- Acele etsek iyi olur. Geç kalmayın.