I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 96: Patlama ve Büst (1)

Canavarın Başkent'e yanlışlıkla hasar görmüş bir kapıdan değil, insanlar tarafından getirildiğini öğrendiğimde, tüm şüphelerim çözüldü.

Bu yazdığım bir hikayeydi ama ben de insandım. Özellikle hatırladığım ana olay örgüleri orijinal hikayeye göre gitmediğinde, hikayede olması gereken birçok şeyi unutmadan edemedim. Her şey kendi başına hareket ediyordu. Kahramanlar kendi tarzlarıyla ve felaket kitlesi olan Karanlık bile kendi başına hareket ediyordu. Sigren ve Karanlıkla o kadar meşguldüm ki hikayedeki neredeyse tüm küçük olayları unutmuştum.

Artık bu olay olduğuna göre, bir şekilde belli bir küçük olayı hatırladım. Aslında hikayede bir yan olay örgüsü vardı. Bu talihsizdi çünkü daha önce hatırlasaydım önlem alabilirdim. Ancak en azından şimdi hatırlamıştım ve henüz kurban yoktu.

İnsanlar tarafından bir canavar getirildiği sadece bir olay vardı. Yasadışı kumar. Basitçe söylemek gerekirse, insanlar canavarlara para yatırırlardı. Canavarları birbirleriyle savaştırdıktan sonra, insanlar temettülere göre ödeme alacaklardı. Yarış pisti bahislerine benziyordu. Belki de bugün olan şey, kötü yönetim nedeniyle şafakta arenadan kaçan orta düzey bir iblisti. Orijinal hikayede, Sigren ve Eunice bu yasadışı kumar inini keşfetti ve ilgili tüm insanları yakaladılar. Birçok müşteri sıradandı, ancak epeyce soylu da vardı. Kumar inleri temelde herkes için bir eğlence mekanıydı.

Hikayede, olayın kendisi Sigren ve Eunice'in bu olayı sorunsuz bir şekilde ele alma ve itibarlarını yükseltmeleri hakkındaydı. Ama şimdi, Sigren'in yanında Eunice yoktu. Bu, Sigren'in bununla tek başına başa çıkması gerektiği anlamına mı geliyordu? Bir kişi tarafından yapılan iki kişinin işi miydi? Bu fazla mesai değil miydi?

Bir süre, gerekli iş miktarı için yeterli çalışanı işe almayan bir işletme sahibi gibi hissettim.

Peki neden bana itiraf etti... Sadece Sigren'i düşünmek bile beni üzüyordu. Sessizce iç çektim.

Her neyse, bunu nasıl kullanabilirim? Hatırladığım kadarıyla, bu kumar çukurunda epeyce soylu yakalanmıştı. Yasadışıydı, bu yüzden yakalanırlarsa toplumda kötü bir üne sahip olacaklardı. Dava kapatılmadan önce bu soyluları tehdit etmek için bunu kullanmalı mıyımdım? Çok mu sinsice olurdu?

Tanrım, şimdi Abel ile kişilikler hakkında konuşmamam gerektiğini hissediyordum.

***

Livyia'nın prensin teklifini resmen aldığı haberi asil topluma yayılmıştı. Bunun nedeni, veliaht prens Enoch'un yakında toplumdaki en iyi güzelliği elde edeceğini gururla ve açıkça konuşmasıydı.

Söylentiler ne kadar çok yayılırsa, Livyia'nın reddetmesi o kadar zor olurdu. Buna çok sinir oldu. Özellikle insanlar ona gelip tebrik selamlarını verdiklerinde, nefret duygusu giderek daha derin hale geldi.

"Leydi Livyia, iyi misin?"

Livyia'nın yüzüne bakan Fiona endişeyle sordu. Fiona normal bir asil kız olsaydı, elbette, Livyia iyi olduğunu söylerdi. Veliaht prensin önerisine olumsuz işaretler göstermek çok iyi bir seçim değildi. Ancak Livyia, Fiona'nın Livyia'nın bu tekliften korktuğunu anladığını biliyordu.

"Ben.. iyi değilim."

Fiona başını ciddi bir şekilde salladı.

Livyia önündeki genç kadına usulca baktı. Fiona Heilon güzeldi. Biraz gizemli atmosferin yanı sıra, ona bakan birine koruyucu içgüdüleri harekete geçiren bir his bile veriyordu. Seradaki bir çiçek gibiydi. Dünyanın ne kadar kaba olduğunu bile bilmeyen güzel bir şeydi. Prens Sigren ve Dük Abel Heilon, ona yaklaşmaya çalışan rakiplerinin hayatlarını dağıtmasaydı, muhtemelen daha popüler olurdu.

Ancak, bu görünüme sahip olduğu için, sosyal çevredeki hiç kimse savaş alanında sorumlu olduğunu düşünmüyordu. Aslında, Livyia bile, Fiona Helion hakkında ayrıntılı bir arka plan araştırması yapmak için evinin gücünü kullanana kadar buna inanmamıştı.

"Leydi Fiona."

"Evet?"

"Rakibimi uçuruma düşürmek için ne yapmalıyım?"

"Evet?!"

Fiona istemsiz öksürdü. Şaşırmış görünüyordu.

"Kim, kim o?"

"Kim olduğu belli."

Fiona Heilon veliaht prensin tam tersiydi. Yani bu itiraf kesinlikle büyük bir sorun değildi. Ayrıca, çabuk zekalıydı, bu yüzden uzun bir açıklamaya gerek yoktu.

"Ah.. evlilik teklifini reddetmek mi istiyorsun?"

"Kesinlikle."

Nedense Fiona rahat bir iç çekti.

"...."

Sonra Fiona bir şey düşünüyor gibiydi.

Livyia gerçekten yüksek beklentilerle sormuyordu. Ama, Fiona gözlerini kırpıştırıyor ve yüzünde ciddi bir ifadeyle düşünüyordu.

"Eğer bir yol varsa?"

"Ne?"

Fiona, Livyia'nın yakınında fısıldadı.

"Onu uçuruma düşürebilirim."

Bu sefer Fiona'ya şaşkınlıkla bakma sırası Livyia'daydı.

"..."

Fikrini fısıldadıktan sonra Fiona her zamanki gibi usulca gülümsüyordu.

Livyia, Fiona'nın az önce söylediklerine inanamadı.

"İnsanlar bir insanı görünüşe göre yargılayamayacağınızı söylüyor ve dürüst olmak gerekirse, Leydi Fiona bunun en iyi örneği."

Livyia'nın Fiona'ya yaklaşmak isteme nedeni basitti. Düşmanı olursa Fiona'nın zor bir rakip olacağını düşünmüştü. Fiona Heilon, on üç yaşından beri savaş alanının önde gelen büyücüsüydü. Küçük yaşlardan itibaren askerlere liderlik etti ve çok sayıda canavarı katletti. Sadece sicilini okumak birini korkutmak için yeterliydi. On üç yaşındaki bir kız o zaman nasıl böyle yargılarda bulunabilirdi? Abel Heilon'un Fiona'yı kanatlarının altına alması ve hatta onu evlat edinmesi ve daha da fazlası, onu halefi olarak adlandırması mantıklıydı. Çünkü Fiona sağduyunun ötesinde bir çocuktu. Bu nedenle Livyia, böyle bir insanı küçümseyerek hata yapmak istemedi.

"Leydi Livyia?" Fiona, Livyia'dan cevap gelmeyince merakla sordu.

"Ah, üzgünüm. Bir an şaşırdım."

"Peki, söylediklerimle ilgileniyor musun?"

"Tabii ki."

Livyia aşka ya da flörte inanmıyordu. Ama ona bir kupa gibi davranan prensle evlenmek istemiyordu.

"O zaman, Leydi Livyia'nın biraz yardımına ihtiyacım var."

"Yapabilirsem, yaparım."

Livyia, usulca gülümseyen Fiona'ya baktı. Kusursuz bir yüzdü, o yüze bakarken hafif masum bir çekicilik bile hissedilebiliyordu. Yoldan geçen birkaç genç adam o gülümsemeye bakışlarını kaybetti. Ama neyse ki Livyia'nın insanlar için oldukça iyi gözleri vardı. Fiona'nın görünüşüyle uyumlu olmadığını biliyordu. Fiona'nın geçmişini okuduktan sonra, büyük ölçüde ikna oldu. Şimdi, Fiona'nın ifadesine bakıldığında, her zamankinden daha fazla emindi. Veliaht prensi uçuruma düşürmeyi tartışırken Fiona'nın nazik ifadesi, hangi tatlıyı yiyeceğini düşündüğü zamana benziyordu. Livyia, Fiona'yı düşmanına çevirmemeye yemin etti.

***