I Become The Wife of The Male Lead

Bölüm 22: Nazik ve Zalim

"Haha... tabii ki, Bayan Fiona için endişeleniyordu."

Daha önce söz verdiğim gibi, biraz zamanım olduğu için Sigren ile kardan adam yapıyordum. Abel şatoya geri döndü ve Jeron kardan adam yapmamıza yardım ediyordu. Jeron'a Abel'ın buraya neden geldiğini sorduğumda bana verdiği cevap buydu.

"Endişe etmek? Buna inanmaktansa dünyanın yarın yok olacağı sözüne güvenmeyi tercih ederim." Kardan adamın başı yapmak için bir kar topunu yuvarlarken dürüstçe cevap verdim.

"Peki....  Bu anlaşılabilir bir durum, Ekselansları kesinlikle sapkın bir insan." Bulutlu bir yüzle Jeron beklenmedik bir şekilde Abel hakkında hafifçe konuştu. Tabii ki, patronun dedikodusuna katıldım.

"Biliyorum. Dürüst olmak gerekirse, kişiliği... o kadar iyi değil."

"Sadece 'o kadar iyi değil' değil.. çok kötü. Ayrıca, fikrini ifade etme şekli daha da çarpık.  Bu yüzden onu birçok yönden anlamak zor ama bu sefer gerçekten endişelendiği için geldi. Leydi Fiona'ya başından beri bunu uygulatmak gibi bir niyeti olduğunu sanmıyorum."

"Yok canım? Beni izlemek için burada değil miydi?"

"Ekselansları, işi başından beri gözetime ihtiyacı olanlara emanet etmez." Şüpheli astlar, üstlerinin boynunu kesebilecek kişilerdi. Sonra Jeron dostça bir ses tonuyla ekledi.

"Ama bu iyi yaptığı anlamına gelmez. Böyle bir işi reşit olmayan bir kıza nasıl emanet edebilirdi? Dürüst olmak gerekirse, vücudunda kan yerine demir dolaşıyor olmalı."

Ben, dürüst olmak gerekirse, aldırmadım, aslında oldukça iyiydi.

"Ben.. anlıyorum."

"Her neyse, kendinize daha fazla güvenmenizde bir sakınca yok Leydi Fiona.  Eh, Ekselanslarının ne düşündüğünü anlamak zor olsa da," Jeron gözlerini bir şey düşünüyormuş gibi kıstı, sonra ekledi, "Yakında öğreneceksiniz."

Jeron daha sonra yuvarladığı kardan adamın gövdesini önüme getirdi ve ardından, "Hava soğuk. İçecek sıcak bir şeyler alacağım. Bunu da size teslim edeceğim Leydim."

Jeron bunu söyleyerek ahıra doğru yürüdü. Bir an sırtına baktım, sonra başımı başından beri sessiz olan Sigren'e çevirdim.

"Sigren. Kafasını kaldırıp gövdeyle birleştirmek istiyorum. Bana yardımcı olabilir misiniz?"

"....Tamam"

Sigren daha sonra kardan adamın kafasını kendi başına kaldırdı ve gövdeyle birleştirdi.  Bitmek üzere olan kardan adama bakarak içten içe gülümsedim. Jeron ve Sigren yanımdayken bunu kendi ellerimle yapmak zorunda değildim. Sadece başarmalarını izleyebilirdim.  Ama eğlence neredeydi? Ben de araya girdim ve Sigren'den kendim yapamayacağım bu tür bir şey istedim.

"Teşekkürler."

Sanatsal ruhumu göstermeyeli uzun zaman oldu, bu yüzden kardan adam yüzünün yüzeyini elimle düzelttim ve pürüzsüz hale getirdim. Bana yandan bakan Sigren aniden ağzını açtı.

"Fiona"

"Hmm?"

"Bundan sonra ne yapacaksın?"

"Pekala, bir süre şimdiki gibi mi yaşayacağım?"

Sigren biraz garip bir şekilde başını salladı.
O zaman davranışının normalden farklı olduğunu anladım. Sigren'e baktım.

"Ne oldu?" Belki de soğuktan dolayı Sigren'in yüzü biraz kızarmıştı.

"Gelecek misin?"

"Hmm?"

"Sen...gelecek misin?"

Her zamankinin aksine Sigren'in sesi o kadar alçaktı ki duyamadım.

"Sigren, ne dedin?" Geri sorduğumda, Sigren daha yüksek sesle konuştu.

"Beni ziyarete gelecek misin?"Ani sözleri üzerine, hayretle tekrar sordum.

"Ah kimi?"

"BENİ!"

Geç de olsa durumu yavaş yavaş kavradım. Peki? Sigren onu ziyaret edip etmeyeceğimi mi sordu?! Ama ben cevap veremeden Sigren sendeledi ve sanki ifadesini saklamaya çalışıyormuş gibi başını eğdi.

"Unut gitsin...Başını belaya sokmanı istemem. Bu iyi. Biliyorum, bana karşı anlayışlı davranmış olmalısın. Bunu söylememeliydim."

Sigren uzaklaşmaya çalışırken aceleyle elini tuttum. Neden hep istediği gibi bir sonuca varmayı seviyordu?!

"Hayır, ben öyle değilim! Ayrıca, kesinlikle seninle buluşacağım!" Elini sımsıkı tutarken Sigren'in yüzü kıpkırmızı oldu.

"El.. benim elim..."

"Her gün geleceğim!"

Sigren bakışlarını kaçırarak mırıldandı. "Her gün yapmak zorunda değilsin..."

"Sorun değil. Senden arkadaş olmanı isteyen benim." Parlak bir şekilde gülümsedim, "Yani, kesinlikle seni görmeye geleceğim."

Sigren'in yüzü, sanki beklenmedik sözler duymuş gibi açılan gözleri ile kaskatı kesildi.

"...."

"...."

Bir an ikimizde sustuk. Uzaklardan dallara düşen karın sesi duyuldu. Garip atmosfere dayanamadığım için yüreğimde koyun sayarken Sigren ağzını açtı. Nihayet!

"Fiona"

"Hmm?" Birden yüzünde ciddi bir ifadeyle Sigren ellerimi tuttu.

"Şimdilik... gelip beni görmelisin."

"Tabii ki." Kesinlikle bunu yapardım. Heilon Malikanesi'ne gidemezdi. Sigren'in eli tamamen benimkinin etrafını sardı. İletilen vücut ısısı sıcaktı.

"Ama bir gün seni ziyaret etmek için bir şeyler yapacağım," dedi Sigren sonra aceleyle ekledi, "Eh, biz arkadaşız, bu yüzden beni görmeye gelen her zaman tek kişi olman haksızlık. Zor olsa da elimden gelenin en iyisini yapacağım."

"...."

Bu sefer şaşırma sırası bendeydi.

Kaldığım yer Heilon Malikanesi'ydi ve kimsenin istediği gibi girmesine izin verilmeyen bir yerdi. Oraya gelmek, Heilon Dükalığı'nda belirli bir konuma sahip olmak anlamına geliyordu. Oraya gidip beni görmeye geleceğini mi söyledi?

Ayrıca Sigren ilk defa arkadaş kelimesini gündeme getiriyordu. Elbette bu şok ediciydi.

"Elbette hiçbir şeyi olmayan bir yetimim, yani böyle bir şey söylesem bile inanmazsın-"

"Hayır, sana inanıyorum Sigren. Yapabileceğinden eminim." Çaresizce titreyen mavi-gri gözlere bakarken muzip bir şekilde gülümsedim.

"Ayrıca, sadece bu değil. Sen bir gün.... Kesinlikle her şeye sahip olacaksın."

Bu gerçekti. Göz kamaştırıcı bir geleceği olacaktı. Zenginlik, şöhret, güç ve.... Yarasını iyileştirecek güzel bir sevgiliyle mutlu bir hayat.

"Söz veriyorum." Bir süre sessiz kaldıktan sonra yemin etmiş gibi mırıldandım.

"Hayır, bunu gerçekleştirmene yardım edeceğim." Çünkü yaralarını gördüğüm an o sözü verdim.

"...."

Sigren'in sertleşmiş gözlerine bakarak, biraz hüzünlü bir şekilde gülümsedim. Bu kış, Sigren'in gerçekten arkadaşı olduğum gündü...